Książka przypomina domek z kart - szalenie efektowny ale kompletnie nietrwały i jedno westchnienie logiki rozsypuje całą konstrukcję postawioną przez autora. Do jednego przypuszczenia dodaje drugie i z tego wyciąga trzecie. Trochę przypomina to twierdzenie szlachty litewskiej, że pochodzą od Rzymian, którzy zabłąkali się kiedyś w te strony, a wszystko na bazie podobieństwa słów "Italia" i "Lituania". Koroniarze nie mogli się niczym podobnym zrewanżować! Tutaj z kolei Phillips wrzucił do jednego worka legendy arturiańskie (które z całą powagą traktuje jako poważne źródło historyczne),gnozę, pelagianizm, tarota i wyszło mu, że jedna dziewczyna żyjąca współcześnie w Londynie jest potomkinią króla Artura a chyba też papieżem i cesarzem rzymskim. Są jednak jakieś granice fantazji, nawet podpieranej sążnistą bibliografią i robionymi bardzo serio minami autora.
Byłoby to zabawne, gdyby nie to, że autor, który poszukując Graala zagląda pod każdy kamień i bierze pod lupę najmniejszą wzmiankę, nie zauważa (a raczej ignoruje, bo trudno uwierzyć, że nie słyszał) kielicha, który wielce prawdopodobnie (jego dzieje są dobrze udokumentowane) był używany podczas Ostatniej Wieczerzy i jest przechowywany w katedrze w Walencji. Za to kilka razy skwapliwie zapewnia, że kielich z Wieczernika się nie zachował, żeby za chwilę jakieś onyksowe naczyńko (nawet nie wiadomo czy starorzymskie czy z XIX wieku) uznawać za św. Graala.
Lubię ludzi z fantazją, ale nie znoszę intelektualnej nieuczciwości, dlatego nie polecam!

Książka przypomina domek z kart - szalenie efektowny ale kompletnie nietrwały i jedno westchnienie logiki rozsypuje całą konstrukcję postawioną przez autora. Do jednego przypuszczenia dodaje drugie i z tego wyciąga trzecie. Trochę przypomina to twierdzenie szlachty litewskiej, że pochodzą od Rzymian, którzy zabłąkali się kiedyś w te strony, a wszystko na bazie podobieństwa...

Pasjonująca, po prostu pasjonująca książka. Autor przedstawia w niej wyniki swoich długoletnich badań dotyczących Świętego Graala. Wnioski są zaskakujące. Historia Świętego Graala jest niezwykła, jest o czym poczytać niewątpliwie.
Czy Król Artur to postać historyczna? Kim był pierwowzór Robin Hooda? Co ma wspólnego z tymi postaciami papieżyca Joanna i sam Święty Graal? I w końcu: co to był ów tajemniczy Święty Graal? Na te pytania udzieli czytelnikom tej skromnej i krótkiej opinii opisywana właśnie książka. Książka napisana z pasją, wnikliwa, szczegółowa i drobiazgowa, lecz przede wszystkim znakomicie napisana i wciągająca do ostatniej strony. Każdy rozdział kończy się przejrzystym podsumowaniem, w środku wkładka z kilkoma ważnymi zdjęciami, na końcu bibliografia i indeks.
Szczerze podziwiam autora za pracę wykonaną dla tej książki. Szczerze też zachęcam i namawiam wszystkich chętnych oraz zainteresowanych do jej przeczytania. Przednia i przede wszystkim wyjątkowo udana książka. Nic dodać, nic ująć, tylko oddać się lekturze.

Pasjonująca, po prostu pasjonująca książka. Autor przedstawia w niej wyniki swoich długoletnich badań dotyczących Świętego Graala. Wnioski są zaskakujące. Historia Świętego Graala jest niezwykła, jest o czym poczytać niewątpliwie.
Czy Król Artur to postać historyczna? Kim był pierwowzór Robin Hooda? Co ma wspólnego z tymi postaciami papieżyca Joanna i sam Święty Graal? I w...

Książka z gatunków ciekawostek, zachęcająca do przeczytania swoimi małymi rozmiarami. Napisana przejrzyście i jasno, dobrze się czyta pomimo dużej ilości walijskich nazwisk i nazw (język walijski to chyba ten sam poziom trudności co polski). Co do samej treści to raczej ciekawe dociekania i próba znalezienia odpowiedzi, jednak co do hm wartości naukowej to nie będę się wypowiadał, lepiej traktować to jakie ciekawe teorie. Trochę za dużo tego wszystkiego, autor ustala kim był Król Artur, wyjaśnia legendy i mity arturiańskie, odnajduje Grala i jeszcze kilka rzeczy, co należy podkreślić wszystko na 180 stronach. Warto przeczytać a zawartość ocenić samemu.

Książka z gatunków ciekawostek, zachęcająca do przeczytania swoimi małymi rozmiarami. Napisana przejrzyście i jasno, dobrze się czyta pomimo dużej ilości walijskich nazwisk i nazw (język walijski to chyba ten sam poziom trudności co polski). Co do samej treści to raczej ciekawe dociekania i próba znalezienia odpowiedzi, jednak co do hm wartości naukowej to nie będę się...