"Apteka w getcie krakowskim" to książka dość specyficzna nawet dla mnie, która przeczytała już sporo lektur poświęconych tematyce holokaustu. Pankiewicz był bowiem obserwatorem życia w getcie oraz brutalnych wysiedleń, mając to szczęście, że nie był też jedną z ofiar. Był właścicielem apteki, która zrządzeniem losu (albo raczej zarządzeniem hitlerowców) nagle znalazła się na obszarze krakowskiego getta. Od tej pory sprzedawał leki okolicznym Żydom, ale także pomagał im, jak tylko mógł - załatwiać papiery, przekazywać informacje na stronę aryjską... Z wieloma się zaprzyjaźnił i - jeśli udało im się przeżyć wojnę - utrzymywał z nimi kontakt przez długie lata.
Pankiewicz widział na własne oczy tragedię krakowskiego getta i opisał ją w prosty sposób, bez upiększeń. Autor wspomniał, że swego czasu zarzucano mu nawet koloryzowanie, bo przecież "takie rzeczy nie mogły mieć miejsca!". Dziś już znamy aż za dobrze hitlerowskie zbrodnie, a jednak wciąż takie relacje poruszają czytelnika do głębi. Zwłaszcza, że z lektury przebija bezsilność autora, który musiał patrzeć na ludzką tragedię, wiedząc, że nic nie może zrobić. "Apteka..." to hołd złożony zabitym, to kronika getta krakowskiego - od utworzenia, przez nowe hitlerowskie przepisy, wysiedlenia, aż po jego brutalny koniec.

"Apteka w getcie krakowskim" to książka dość specyficzna nawet dla mnie, która przeczytała już sporo lektur poświęconych tematyce holokaustu. Pankiewicz był bowiem obserwatorem życia w getcie oraz brutalnych wysiedleń, mając to szczęście, że nie był też jedną z ofiar. Był właścicielem apteki, która zrządzeniem losu (albo raczej zarządzeniem hitlerowców) nagle znalazła się...