No cóż...
Reklama podróży po Japonii to to nie jest ;)
W tym roku przeczytałam mnóstwo książek o Japonii i rozgrywających się w Japonii - podróżnicze, historyczne i zwykłą beletrystykę. Każda kolejna powodowała, że miałam ochotę wydać wszystkie swoje oszczędności na wyjazd do tego kraju. I tu muszę bardzo podziękować panu Kerrowi - nadal chcę tam jechać i pewnie kiedyś się wybiorę, ale na pewno nie po to, by podziwiać naturalne krajobrazy. Jeśli do tej pory jeszcze jakieś zostaną, a nie wchłonie ich futurystyczna manga.
Oczywiście zdawałam sobie sprawę, że nigdy nie zobaczę Japonii z okresu Heian czy Edo, że gejsze w Kioto już dawno stanowią tylko pożywkę dla turystów, tak samo jak jadąc do Francji nie odwiedzę średniowiecznego Paryża, w Anglii nie spotkam bohaterek Jane Austin. Jednak we Francji, Anglii i Polsce nadal mam możliwość oglądać te same góry, jeziora czy morza, które oglądał człowiek 1000 lat temu. W takim samym stanie. Te same drzewa oglądane od setek lat. Po lekturze "Psów i demonów" zwątpiłam, że w Japonii można obejrzeć te same drzewa, które rosły tam chociaż 50 lat temu.
Nie wiem, czy wierzyć autorowi, że jest tak źle... Widać było jego bardzo negatywne nastawienie do współczesnej Japonii, nawet do tych rzeczy, które dla przeciętnego człowieka Zachodu są tak pociągające - do wszechobecnej mangi czy budowli monstrum. Czytałam tę książkę z otwartym internetem i widziałam wszystko to, co w niej zostało opisane. Największe wrażenie zrobiła na mnie zniszczona natura, bo jest to coś, czego nie da się przywrócić. Jednocześnie boleśnie zdawałam sobie sprawę, że takie rzeczy to nie tylko w Japonii, takie rzeczy to również u nas, może nawet w naszej okolicy. Może to u nas ktoś podpala najstarsze drzewo w Polsce dla zabawy. A może płonie też jeden z niewielu ocalałych polskich zamków, bo do remontu wybrano najtańszą firmę. A może ktoś na polskim wybrzeżu składuje trujące odpady...

Ta książka poraża i przeraża. Japonia nigdy nie toczyła międzynarodowej wojny na swoim terytorium. Nikt nigdy nie dążył do eksterminacji narodu japońskiego. Japońskie zabytki mogły trwać setki lat na swoim miejscu - i trwały, mimo położenia geograficznego, mimo licznych trzęsień ziemi. Trwały do niedawna, bo to właśnie ten cywilizowany, współczesny człowiek postanowił je unicestwić. Mogła trwać Japonia Edo i Japonia Manga, mogła być i natura, i postęp. A zostaje tylko manga, postęp i beton...

Na pewno odbędę kiedyś podróż do Japonii. Wiem jednak, że dzięki tej książce nie będę Europejką zachwycającą się każdym Maneki-neko, lecz zatęsknię za górami i rzekami z dawnych epok, za górami i rzekami bez betonu... I za kwiatami wiśni z prawdziwych drzew.

No cóż...
Reklama podróży po Japonii to to nie jest ;)
W tym roku przeczytałam mnóstwo książek o Japonii i rozgrywających się w Japonii - podróżnicze, historyczne i zwykłą beletrystykę. Każda kolejna powodowała, że miałam ochotę wydać wszystkie swoje oszczędności na wyjazd do tego kraju. I tu muszę bardzo podziękować panu Kerrowi - nadal chcę tam jechać i pewnie kiedyś się...