Właściwie mógłbym tutaj przekleić moją opinię na temat pierwszej książki, dodając zarazem kilka małych plusików, które powodują, że ogólne wrażenie jest bardziej pozytywne. Przede wszystkim podobał mi się początek, jednak potem fabuła znów, jak w I części, stała się rozwlekła. Było to irytujące, gdy sprawa morderstwa Erikssona nie została wyjaśniona i historia zaczęła się od nowa "w innym czasie w innym życiu". Poza tym, jak to było w pierwszej części, brakuje bohatera, z którym można się utożsamić. Świat ukazany przez Perssona jest "zbyt realny". Mamy odrażającego Backstroma i dość nijaką resztę. Wydaje się również, że nie zależy im na rozwiązaniu całej sprawy, przez co czytelnik z pewnością nie umiera, aby dojść do końca książki, by je poznać. Za dużo jest także niepotrzebnych zdań i fragmentów (jak np. gdy bohater pomyślał sobie coś, a potem powiedział dokładnie to samo!).

Za plus trzeba jednak uznać tło historyczne, z którym dobrze zgrana była cała fabuła. Podobać mógł się też wątek śledztwa prowadzonego przez trójkę Mattei, Holt i Martinez - w końcu jakieś sympatyczne postacie!

Ogólnie więc bardziej poleciłbym pominięcie pierwszej części trylogii i sięgnięcie od razu po "W innym czasie...". Nie jest to arcydzieło, ale nie można się nudzić przy jej czytaniu. Zobaczymy, jak w tym wszystkim odnajdzie się trzecia część.

Właściwie mógłbym tutaj przekleić moją opinię na temat pierwszej książki, dodając zarazem kilka małych plusików, które powodują, że ogólne wrażenie jest bardziej pozytywne. Przede wszystkim podobał mi się początek, jednak potem fabuła znów, jak w I części, stała się rozwlekła. Było to irytujące, gdy sprawa morderstwa Erikssona nie została wyjaśniona i historia zaczęła się...