Jak myślicie, do czego może posunąć się kobieta, która bardzo chce mieć kolejne dziecko?

Lisa Montgomery nie była łatwą osobą. Kilka razy schodziła i rozstawała się ze swoim byłym już mężem Carlem Bomanem. Mając razem dzieci nie raz próbowali ratować swój związek, jednak za każdym razem mężczyzna przyłapywał ją na kolejnym kłamstwie i próbach manipulacji.

Ostatecznie rozstali się na dobre.

Jakiś czas później każde z nich znalazło sobie nowego partnera. Carl był zaskoczony łatwowiernością nowego męża Lisy, który wszystkie kłamstwa kobiety zdawał się przyjmować za prawdę. Jej udawane ciąże i "straty" dzieci jedynie go śmieszyły.

Dobrze wiedział, że Lisa już nie może być w stanie błogosławionym.

Według mężczyzny to właśnie chęć udowodnienia wszystkim, że mówiła prawdę pchnęła ją ku tej bestialskiej zbrodni.

Bo jak inaczej można nazwać zamordowanie kobiety w ósmym miesiącu ciąży i wycięcie jej z brzucha nienarodzonej córeczki?

"Ukradzione dziecko" M. Williama Phelpsa to mocno szokująca książka true crime. Autor przedstawia nam sprawę z 2004 roku w której ucierpiało wiele osób.

Dokonując swojego czynu Lisa prawdopodobnie nie liczyła się z konsekwencjami. Chciała, musiała wręcz, udowodnić wszystkim, że cały czas mówiła prawdę o swojej kolejnej ciąży.

Nawet, jeśli miałaby kogoś zabić.

Autor naprawdę skrupulatnie przedstawił całą sprawę, zbadał przeszłość kobiety i zebrał o niej opinie różnych osób. Dzięki jego pracy dostajemy pełny obraz Lisy, jej problemów, bolączek i motywów, którymi się kierowała.

Przekonajcie się sami co siedziało w głowie Lisy.

O ile jesteście na tyle odważni.

Jak myślicie, do czego może posunąć się kobieta, która bardzo chce mieć kolejne dziecko?

Lisa Montgomery nie była łatwą osobą. Kilka razy schodziła i rozstawała się ze swoim byłym już mężem Carlem Bomanem. Mając razem dzieci nie raz próbowali ratować swój związek, jednak za każdym razem mężczyzna przyłapywał ją na kolejnym kłamstwie i próbach manipulacji.

Ostatecznie...

Początek zachęcający potem trochę się umęczyłam czytając...taka na raz...

Początek zachęcający potem trochę się umęczyłam czytając...taka na raz...

Książkę pożyczyła mi moja przyjaciółka. Do jej przeczytania zachęciło mnie to, że opowiada o prawdziwych wydarzeniach. Dokładniej mówiąc: opowiada o zbrodni, która miała miejsce w grudniu 2004 roku. Ktoś zamordował młodą kobietę i rozpruł jej brzuch, po czym ukradł jej nienarodzone dziecko…

Przede wszystkim ciekawiło mnie, jak mogło dojść do tej zbrodni i dlaczego ktoś posunął się do czegoś takiego. Książka odpowiedziała na te pytania, więc teoretycznie powinnam być usatysfakcjonowana. Ale nie jestem. Przede wszystkim dlatego, że książka strasznie mnie zmęczyła.

Ukradzione dziecko jest po prostu… nudne. Z jednej strony autor próbuje nadać tej historii formy powieści. Czasami pojawiają się nic niewnoszące fragmenty, które w normalnej powieści byłyby na miejscu, ale tutaj nie pasują, bo zdecydowana większość książki to suche fakty. Ktoś powiedział to, ktoś inny stwierdził coś innego… Może i bym to przebolała, najgorszy był chaos. Autor wspomina o czymś, po czym przechodzi do innego wątku, a następnie wraca do poprzedniego. Strasznie to męczyło, Do tego pojawiała się masa nieistotnych dla sprawy szczegółów: Co mnie obchodzi to, że jakiś policjant jest ojcem trójki dzieci, a inny skończył jakąś uczelnię? Serio? Niestety tego było mnóstwo.

Jedną z ciekawszych rzeczy było przedstawienie dzieci morderczyni, a właściwie, jak jej czyny (nie tylko sama zbrodnia, ale i te na długo przed) na nie wpłynęły. Byłoby to jeszcze ciekawsze, gdyby nie ten wszechobecny chaos. Ogółem mam wrażenie, że autor nie wiedział, jak to ugryźć i starał się napisać jak najdłuższą powieść, by można było wydać to w formie książki. Ale dla mnie, za przeproszeniem, pie**olił ciągle jedno i to samo. Z materiałów, które zebrał, można było stworzyć bardzo dobry, długi artykuł do gazety (np. coś podobnego do artykułu z New Yorkera o Krystianie Bali).

Nie polecam tej książki, wręcz przeciwnie. Jeśli chcecie poznać tę historię: wpiszcie w Google jedno z nazwisk: Lisa Montgomery albo Bobbie Jo Stinnett. Wystarczy przeczytać artykuły na Wikipedii, ewentualnie jakiś artykuł… Z książki dowiecie się niewiele więcej na temat samej zbrodni, a przebrnięcie przez nią nie jest łatwe.

Więcej moich opinii na www.innaodinnych.com

Książkę pożyczyła mi moja przyjaciółka. Do jej przeczytania zachęciło mnie to, że opowiada o prawdziwych wydarzeniach. Dokładniej mówiąc: opowiada o zbrodni, która miała miejsce w grudniu 2004 roku. Ktoś zamordował młodą kobietę i rozpruł jej brzuch, po czym ukradł jej nienarodzone dziecko…

Przede wszystkim ciekawiło mnie, jak mogło dojść do tej zbrodni i dlaczego ktoś...

To już chyba 3 książka z tej serii, w poprzednich nie było wiadomo tak naprawdę kto zabił od kilkunastu lat sprawy nie rozwiązane. Tutaj odmiennie bo od samego początku wiemy że historia skończyła się osądzeniem osoby odpowiedzialnej za czyn. W połowie książki mialam dość czytania ciągle tego samego tylko z innej strony, w żaden sposób nie budowało to napięcia. Ogólnie jestem zadowolona z tej książki, nie zawiodłam się.

To już chyba 3 książka z tej serii, w poprzednich nie było wiadomo tak naprawdę kto zabił od kilkunastu lat sprawy nie rozwiązane. Tutaj odmiennie bo od samego początku wiemy że historia skończyła się osądzeniem osoby odpowiedzialnej za czyn. W połowie książki mialam dość czytania ciągle tego samego tylko z innej strony, w żaden sposób nie budowało to napięcia. Ogólnie...

Miałam wrażenie czytając te ksiazke, ze autor napisał ja na sile byle by tylko była obszerniejsza. Bardzo ciekawy temat , niestety zle wykorzystany. Styl- masakra. Duży bałagan, mieszanie wątków, mnostwo zbędnych, nudnych i powtarzających sie niepotrzebnie szczegółów. Od samego początku nie zachęca do czytania. Wydaje mi sie, ze gdyby ksiazke skrócić o sto stron, byłaby ona bogata w treść i wciągała. Ledwo przebrnęłam przez te trzysta stron. Jestem rozczarowana.

Miałam wrażenie czytając te ksiazke, ze autor napisał ja na sile byle by tylko była obszerniejsza. Bardzo ciekawy temat , niestety zle wykorzystany. Styl- masakra. Duży bałagan, mieszanie wątków, mnostwo zbędnych, nudnych i powtarzających sie niepotrzebnie szczegółów. Od samego początku nie zachęca do czytania. Wydaje mi sie, ze gdyby ksiazke skrócić o sto stron, byłaby ona...

Książka, którą miałam ochotę rzucić po pierwszych stronach, przedstawia prawdziwą, okrutną zbrodnię, która nie powinna nigdy się wydarzyć. Jednak forma w jakiej jest napisana (streszczenie) zabiera jej chęć do czytania. Pojawia się sporo wątków pobocznych, w treści panuje chaos, przeczytałam bo przeczytałam, ale mimo, że lubię kryminały, to ten nie przypadł mi do gustu.

Książka, którą miałam ochotę rzucić po pierwszych stronach, przedstawia prawdziwą, okrutną zbrodnię, która nie powinna nigdy się wydarzyć. Jednak forma w jakiej jest napisana (streszczenie) zabiera jej chęć do czytania. Pojawia się sporo wątków pobocznych, w treści panuje chaos, przeczytałam bo przeczytałam, ale mimo, że lubię kryminały, to ten nie przypadł mi do gustu.

Książka wstrząsająca. Jak czytam takie rzeczy to zastanawiam się co trzeba mieć z głową, żeby być zdolnym do czegoś takiego.

Książka wstrząsająca. Jak czytam takie rzeczy to zastanawiam się co trzeba mieć z głową, żeby być zdolnym do czegoś takiego.

wstrzasajaca,niewiarygodna przygoda????chyba tragedia....

wstrzasajaca,niewiarygodna przygoda????chyba tragedia....

W książce jest nieopisany bałagan, zawiera wiele wątków pobocznych. Autor przeskakuje z tematu na temat, jak mu się żywnie podoba. Zamiast początku, środka i zakończenia jest chaos, co autor próbuje tłumaczyć pod koniec opowiadania. Sama historia jest dość wstrząsająca, gdyby nie eksperymenty w stylu pisania byłaby całkiem udana. Warto podkreślić, że autor skupia się na przeżywaniu tego dramatu dwóch rodzin, bo nie tylko ta, co została ofiarą przestępstwa jest poszkodowana, ale dramat w jakimś stopniu przeżywa również rodzina morderczyni. Książka w formie sprawozdania.

W książce jest nieopisany bałagan, zawiera wiele wątków pobocznych. Autor przeskakuje z tematu na temat, jak mu się żywnie podoba. Zamiast początku, środka i zakończenia jest chaos, co autor próbuje tłumaczyć pod koniec opowiadania. Sama historia jest dość wstrząsająca, gdyby nie eksperymenty w stylu pisania byłaby całkiem udana. Warto podkreślić, że autor skupia się na...

Wstrząsająca opowieść o potwornym morderstwie. Jak to możliwe, że ludzie potrafią być tak okrutni. Opowieść o dążeniu do sprawiedliwości. W książce niestety jest bałagan. Autor porusza wiele wątków, których nie kończy, a potem w dalszej części wraca ponownie do zagadnienia.

Wstrząsająca opowieść o potwornym morderstwie. Jak to możliwe, że ludzie potrafią być tak okrutni. Opowieść o dążeniu do sprawiedliwości. W książce niestety jest bałagan. Autor porusza wiele wątków, których nie kończy, a potem w dalszej części wraca ponownie do zagadnienia.