Oczarowana okładką (reprodukcja fragmentu "Spełnienia" Klimta), kupiłam tę książeczkę, a i widząc napis "Arcydzieła literatury światowej", ucieszyłam się tym bardziej, że zapoznam się z tajemniczym dla mnie panem Hofmannsthal'em.

Niestety, po skończonej lekturze natychmiast poczułam ulgę, że oto przebrnęłam przez te ... 75 stron...

Cudowna, baśniowa opowieść o dwóch małżeństwach - tym lepszym - cesarskim i gorszym - chłopskim. Obie pary nie są szczęśliwe w swoich związkach, a to za sprawą braku potomków. U cesarzowej (córki wróżki, która posiadała kiedyś magiczne moce) objawia się to brakiem cienia.I tak to się zaczyna, cesarski sokół przynosi talizman, na którym wyryto taką oto przepowiednie:

"Przekleństwo i zguba śmiertelnikowi, który rozwiąże ten węzeł, w kamień obróci się ręka, która to uczyni, o ile cieniem nie wykupi od ziemi swego losu, w kamień ciało, do którego należy ta ręka, w kamień oko, które będzie przy tym przyświecać ciału - jedynie umysł wewnątrz pozostanie żywy, by mógł smakować wiekuistą śmierć językiem życia - czas jest wyznaczony obrotami gwiazd."

Przepowiednia dotyczy cesarza, by się nie wypełniła, jego żona musi czym prędzej zdobyć dla siebie cień. Aby ów cień zdobyć wybiera się wraz ze swoją mamką (czarownicą o przerażającym, obrzydliwym wyglądzie) do ludu. I tak oto trafiają do farbiarza i jego żony. Farbiarka ma stać się "dawcą cienia". Dziwne rzeczy tam się wyrabiają, są tu i czary, i podstępy, i zaklęcia, i różności wszelkie.
Cesarzowi i farbiarzowi ukazują się dzieci - są to jakieś oniryczne wizje, halucynacje. Postaci najmłodszych odkrywają drogę, pomagają w zrozumieniu pewnych sensów, są też materializacją marzeń młodych mężów. Te dzieci w ciągu kilku sekund zmieniają się, przeobrażają się, upodabniają do znajomych osób, niektóre się rozmywają, inne nagle znikają.
Oczywiście, jak to w baśniach wszystko dobrze się kończy, a to za sprawą miłości. Cesarz z żoną, podobnie jak farbiarz ze swoją ślubną przebaczają sobie, godzą się i książka się kończy nadzieją na potomstwo obu par.

Wymęczyła mnie ta książka, mimo że historia jest ciekawa, odwołująca się do wierzeń i symboli ludowych oraz literackich, ale język tego opowiadania pozostawia wiele do życzenia. Ciężki, zawiły, łatwo się pogubić, nie wszystko jest zrozumiałe od razu (kilka fragmentów musiałam czytać wielokrotnie, żeby nadążyć za piórem autora).


http://dajprzeczytac.blogspot.com/

Oczarowana okładką (reprodukcja fragmentu "Spełnienia" Klimta), kupiłam tę książeczkę, a i widząc napis "Arcydzieła literatury światowej", ucieszyłam się tym bardziej, że zapoznam się z tajemniczym dla mnie panem Hofmannsthal'em.

Niestety, po skończonej lekturze natychmiast poczułam ulgę, że oto przebrnęłam przez te ... 75 stron...

Cudowna, baśniowa opowieść o dwóch...