Przed przeczytaniem tej książki termin "autyzm" czy "zespół Aspergera" niewiele mi mówiły. Posta Jacoba Hunta, głównego bohatera tej powieści Picoult cierpi właśnie na zespół Aspergera. Jest niewolnikiem rutyny i planów, najdrobniejszy hałas, nieodpowiednie światło czy dotyk, którego się nie spodziewał mogą wyprowadzić go z równowagi i skutkować atakiem autystycznym, podczas którego chłopiec krzyczy, wykonuje gwałtowne ruchy rękami. W takich chwilach Emma, matka Jacoba jest niezbędna. Uspokoić może go tylko ciężar, który poczuje na swoim ciele lub tekst konkretnej piosenki szeptem nuconej przez matkę.
Tak wygląda życie rodziny Hunt, w ogromnym skrócie. Emma ma jeszcze jednego syna, a ojciec chłopców zostawił ich, kiedy u Jacoba stwierdzono zespół Aspergera.
Trudne, do bólu przewidywalne życie wiedzie Emma i jej synowie. I choć jest im ciężko, wszyscy zdążyli się już przyzwyczaić do swojej aspergerowskiej rutyny. Wszystko w porządku.

Do czasu, kiedy instruktorka umiejętności społecznych Jacoba gnie w niewyjaśnionych okolicznościach a podejrzenia pada na naszego bohatera.

Książka łączy wątek kryminalny z miłosnym, opowiada o trudach wychowania dziecka dotkniętego chorobą a także ogromnej matczynej (i nie tylko matczynej..) miłości zdolnej do poświęceń.
Jak dla mnie świetna, szybko się czyta a rozwiązanie zagadki- choć może wydawać się przewidywalne, nie do końca takie jest.

Przed przeczytaniem tej książki termin "autyzm" czy "zespół Aspergera" niewiele mi mówiły. Posta Jacoba Hunta, głównego bohatera tej powieści Picoult cierpi właśnie na zespół Aspergera. Jest niewolnikiem rutyny i planów, najdrobniejszy hałas, nieodpowiednie światło czy dotyk, którego się nie spodziewał mogą wyprowadzić go z równowagi i skutkować atakiem autystycznym,...