Akcja „Fioletowego hibiskusa” toczy się w Nigerii podczas zamachu stanu, kiedy tłumy Nigeryjczyków walczą o wolność i wyzwolenie. Wydarzenia te są jedynie tłem do ukazania prywatnej walki o wolność, którą toczy Kambilii i jej brat Jaja. Jest to bunt zgoła zupełnie inny, niż działania nigeryjskiego tłumu. Jak opowiada sama Kambilii jest to bunt „wyjątkowy i pachnący nutką wolności innej niż ta, której domagał się tłum ludzi wymachujących zielonymi liśćmi na placu Rządowym”.

Jaja i Kambili są dziećmi jednego z prawdopodobnie najbogatszych ludzi w Nigerii. Dla ludzi z zewnątrz wydają się być ludźmi szczęśliwymi, którym nigdy niczego nie brakuje, w odróżnieniu od reszty narodu. W rzeczywistości ich ojciec to tyran, religijny fanatyk i despota, który ogranicza wolność swojej rodziny. Ustawia swoim dzieciom plan każdego dnia, nie pozostawiając praktycznie czasu na robienie czegoś, na co mieliby ochotę. W konsekwencji ani Kambilii ani Jaja nie mają przyjaciół, a uważani są raczej za tych zadzierających nosa. Nikt nie wie jaka jest prawda, jak bardzo są podporządkowani swojemu władczemu ojcu.

Punktem zwrotnym okazuje się wyjazd do ciotki, gdzie po raz pierwszy Kambilii i Jaja mają możliwość robić niektóre rzeczy samodzielnie, gotować, chodzić do sklepu, nie przestrzegać napiętego planu dnia spisanego przez ojca. Kambilii jest młodą i posłuszną dziewczyną, która nie zna innego życia poza jej własnym. Niewłaściwym wydaje jej się niesłuchanie ojca. Dopiero obserwując swoich kuzynów dowiaduje się czym może być wolność i o co tak naprawdę warto jest walczyć.

Niezwykła odmiana hibiskusa, rosnącego przed domem ciotki, staje się symbolem indywidualności, odmienności i wolności. Jaja i Kambilii zaczynają rozumieć, że każdy ma prawo do bycia sobą, do kierowania swoim własnym życiem, do śmiechu. Odkrywają to samo, o czym wiedzą biedni ludzie i studenci z uniwersyteckiego miasteczka Nsukka, które pomimo swoich problemów, braku wody, benzyny, gazu, żywności, jest w stanie przynieść człowiekowi większą radość niż marmurowe posadzki w zimnym i niedostępnym domu. „Ponieważ Nsukka potrafi uwolnić w człowieku coś, co z głębokich trzewi wędruje do gardła i ulatuje jako pieśń wolności. Jak śmiech.”

„Fioletowy hibiskus” to pierwsza powieść młodej i niezwykle obiecującej nigeryjskiej pisarki. Od dłuższego już czasu chciałam przeczytać książki Adichie, nominowane i nagrodzone nagrodą Orange Prize. Wiele oczekiwałam po tych powieściach: dobrej nowoczesnej prozy w stylu Zadie Smith, nigeryjskiego nastroju, poszerzenia wiedzy o Afryce, zwyczajach kulturze, religii. „Fioletowy hibiskus” mnie nie zawiódł. Pozostawił mnie sytą. Choć z drugiej strony także i złaknioną sięgnięcia po „Połówkę żółtego słońca”, drugą książkę Chimamandy Ngozi Adichie.

Akcja „Fioletowego hibiskusa” toczy się w Nigerii podczas zamachu stanu, kiedy tłumy Nigeryjczyków walczą o wolność i wyzwolenie. Wydarzenia te są jedynie tłem do ukazania prywatnej walki o wolność, którą toczy Kambilii i jej brat Jaja. Jest to bunt zgoła zupełnie inny, niż działania nigeryjskiego tłumu. Jak opowiada sama Kambilii jest to bunt „wyjątkowy i pachnący nutką...