Historia oparta na faktach.
„3096 dni” to wstrząsające wspomnienia Austriaczki, która przeżyła piekło.
Świat Nataschy Kampusch zawalił się gdy 2 marca 1998 roku, w wieku dziesięciu lat, w drodze do szkoły nieznany mężczyzna wciągnął ją do białej furgonetki.
Kilka godzin po porwaniu dziesięciolatka leżała zawinięta w koc na zimnej podłodze w ciemnej, dusznej i zatęchłej piwnicy domu jednorodzinnego. Tutaj, w mierzącym zaledwie pięć metrów kwadratowych podziemnym pomieszczeniu jej prześladowca, technik telekomunikacyjny Wolfgang Priklopil, przetrzymywał ją przez 3096 dni. Przez cały ten okres kiedy oprawca więził ją w piwnicy, była bita i poniżana. Pomimo intensywnych poszukiwań przez policję nie udaje się jej odnaleźć, nikt nie potrafi powiedzieć co się wydarzyło, bo Natascha jakby rozpłynęła się w powietrzu...
Natascha Kampusch otwarcie mówi o swoim porwaniu, czasie który spędziła w izoolacji, relacjach z porywaczem, jak udało mu się uzależnić swoją ofiarę od siebie, że po czasie dla Nataschy towarzystwo swojego oprawcy wydaje się lepsze niż samotność….
Historia straszna aczkolwiek... gdybym nie wiedziała, że opisuje ją porwana to chyba sama bym na to nie wpadła. Książka mimo iż porusza emocje czytelnika, jest zbyt.... chłodna, jak na napisaną przez samą ofiarę. A może to tylko efekt syndromu sztokholmskiego... Trudno powiedzieć mi to z pozycji osoby, która nigdy nie przeżyła takiego piekła...
Pomimo moich mieszanych uczuć i tak polecam bo warto przeczytać!

Historia oparta na faktach.
„3096 dni” to wstrząsające wspomnienia Austriaczki, która przeżyła piekło.
Świat Nataschy Kampusch zawalił się gdy 2 marca 1998 roku, w wieku dziesięciu lat, w drodze do szkoły nieznany mężczyzna wciągnął ją do białej furgonetki.
Kilka godzin po porwaniu dziesięciolatka leżała zawinięta w koc na zimnej podłodze w ciemnej, dusznej i zatęchłej...