Moje żelazne zasady zmuszają mnie do napisania recenzji każdej książki, którą przeczytałem - tak jest i tutaj, chociaż czuję pewien dyskomfort ze względu na fakt, że nie wiem za bardzo co napisać.

Zacznę zatem od tego, że ocena nie wynika z obiektywnej słabości książki (o ile takie pojęcie w ogóle istnieje), ale z pewnego rozminięcia się jej stylu i tematyki z moim gustem. Po prostu sam sobie nigdy takiej książki bym nie polecił - drążę na co dzień zupełnie inne klimaty, a tę przeczytałem jedynie z powodu opartym na (znów!) żelaznej konsekwencji planie przeczytania wszystkich książek z kolekcji GW. Nigdy w życiu po to bym nie sięgnął z innego powodu.

Cóż tutaj mamy? Bohatera, uwikłanego w oplątującą się wokół niego sieć zdarzeń i okoliczności, rozpaczliwie próbującego się z niej wydostać, ale jednocześnie ograniczonego w tym zamiarze poprzez działania innych ludzi, ich marzenia i plany, przez chęć zaoszczędzenia innym cierpień, no i wreszcie - poprzez pragnienie życia zgodnie z religią. W pewnym momencie wszystko to zaczyna bohatera przerastać.

Tylko tyle i aż tyle. Mnie nie uwiodło, nie zaimponowało, nie dało jakoś szczególnie do myślenia - być może ludzie z bardziej humanistyczną duszą, wrażliwą na poezję ukrytą między kolejnymi stronami prozy, się w tym odnajdą.

W żadnym wypadku nie odradzam, szanuję opinię tych, którzy dali tej książce dużo wyższą ocenę od mojej. Do mnie po prostu ta forma nie trafia i tyle.

Moje żelazne zasady zmuszają mnie do napisania recenzji każdej książki, którą przeczytałem - tak jest i tutaj, chociaż czuję pewien dyskomfort ze względu na fakt, że nie wiem za bardzo co napisać.

Zacznę zatem od tego, że ocena nie wynika z obiektywnej słabości książki (o ile takie pojęcie w ogóle istnieje), ale z pewnego rozminięcia się jej stylu i tematyki z moim gustem....