Kafka, ale nie najlepszy. Wydaje mi się, że uczynienie głównego bohatera człowiekiem bardzo młodym (Karl Rossmann ma 16 lat) było błędem. Osłabia to efekt groteski, przydaje książce niepoważnych tonów tam, gdzie ich nie trzeba, a mnie osobiście nieprzyjemnie kojarzy się z Pinokiem, którego nie trawię. Ponadto, Ameryka jest mocno niedokończona - fabuła urywa się w połowie bez ostrzeżenia, po czym dostajemy fragment czegoś, co wygląda na utopijne zakończenie, ale wcale zakończeniem być nie musi. W sumie, jest to najsłabsza część kafkowskiej "trylogii samotności".

Kafka, ale nie najlepszy. Wydaje mi się, że uczynienie głównego bohatera człowiekiem bardzo młodym (Karl Rossmann ma 16 lat) było błędem. Osłabia to efekt groteski, przydaje książce niepoważnych tonów tam, gdzie ich nie trzeba, a mnie osobiście nieprzyjemnie kojarzy się z Pinokiem, którego nie trawię. Ponadto, Ameryka jest mocno niedokończona - fabuła urywa się w połowie...

Żaden dobry uczynek nie pozostanie bez kary.

Żaden dobry uczynek nie pozostanie bez kary.

Pierwszą książką Kafki jaką przeczytałem był "Proces". Na jego tle "Ameryka" jest... inna. Co absolutnie nie oznacza, że jest zła. Jest, o ironio, pozytywnie inna. Próżno szukać tu niesamowitej akcji, ale jest w tej książce coś co sprawia, że chce dalej czytać, chce dalej współczuć głównemu bohaterowi. Zachęcam jeśli ktoś już zna Kafkę, przy czym wydaje mi się, że na początek przygody z tym autorem lepszy będzie, mimo wszystko "Proces".

Pierwszą książką Kafki jaką przeczytałem był "Proces". Na jego tle "Ameryka" jest... inna. Co absolutnie nie oznacza, że jest zła. Jest, o ironio, pozytywnie inna. Próżno szukać tu niesamowitej akcji, ale jest w tej książce coś co sprawia, że chce dalej czytać, chce dalej współczuć głównemu bohaterowi. Zachęcam jeśli ktoś już zna Kafkę, przy czym wydaje mi się, że na...

Szmira, bełkot i żałosny warsztat. Metoda pisarska polegająca na pisaniu tego, co ślina na język przyniesie. A jak już nie ma czego pisać, bo się pomysł skończył, to się odskakuje w bok z nowym wątkiem, najlepiej absurdalnym i bije się pianę, aż do następnego odskoku. Ten bełkot zresztą prowadzi donikąd, nie ma w nim spójności, sensu, jakiejś ciągłości, pointy bodaj. "Ameryka" przypomina zatem opowiadanie przez kogoś absurdalnego snu. I jest, podobnie jak cudzy absurdalny sen, nudna. Król jest nagi, a Kafka to słaby pisarz, którego jednak grono wyznawców czytuje na kolanach, analizując godzinami każdy przecinek.

Szmira, bełkot i żałosny warsztat. Metoda pisarska polegająca na pisaniu tego, co ślina na język przyniesie. A jak już nie ma czego pisać, bo się pomysł skończył, to się odskakuje w bok z nowym wątkiem, najlepiej absurdalnym i bije się pianę, aż do następnego odskoku. Ten bełkot zresztą prowadzi donikąd, nie ma w nim spójności, sensu, jakiejś ciągłości, pointy bodaj....

Intrygująca, niesamowita proza, jak u Kafki, ale w Ameryce.

Intrygująca, niesamowita proza, jak u Kafki, ale w Ameryce.

Dosyć pogodna powieść jak na Kafkę, ale to nie znaczy,że optymistyczna.Przewija się tu, jak to u Kafki, motyw osamotnienia, wyobcowania, niezrozumienia, jednak bez większego przygnębienia. Taka lżejsza wersja "Procesu" lub "Zamku" i tak jak one niedokończona (niestety).Te były bardziej ponure i mroczne i może przez to wydają mi się nieco lepsze od "Ameryki",która pomimo tego i tak jest dobrą powieścią.

Dosyć pogodna powieść jak na Kafkę, ale to nie znaczy,że optymistyczna.Przewija się tu, jak to u Kafki, motyw osamotnienia, wyobcowania, niezrozumienia, jednak bez większego przygnębienia. Taka lżejsza wersja "Procesu" lub "Zamku" i tak jak one niedokończona (niestety).Te były bardziej ponure i mroczne i może przez to wydają mi się nieco lepsze od "Ameryki",która pomimo...

Moja ulubiona powieść Kafki. Nieukończona jak pozostałe. Moja pierwsza powieść o Nowym Yorku i nie tak ponura jak Proces czy Zamek.

Moja ulubiona powieść Kafki. Nieukończona jak pozostałe. Moja pierwsza powieść o Nowym Yorku i nie tak ponura jak Proces czy Zamek.

Miejscami da się wyczuć lekko oniryczny klimat, ale rzadziej, niz w "Zamku".
Powieść urywa się, kiedy dopiero co zdążyła się rozkręcić. Musze przyznac, ze nie była dla mnie zanadto wciagajaca. Przeczytałam bardziej przez sympatię do autora.

Miejscami da się wyczuć lekko oniryczny klimat, ale rzadziej, niz w "Zamku".
Powieść urywa się, kiedy dopiero co zdążyła się rozkręcić. Musze przyznac, ze nie była dla mnie zanadto wciagajaca. Przeczytałam bardziej przez sympatię do autora.

Moja ulubiona pozycja u Kafki. Piękna, przygodowa, zabawna. Motyw wyklęcia przez stryja, tułaczka mógłby zainspirować Ellisona, kiedy pisał swojego "Niewidzialnego Człowieka". W każdym razie przyjemność palce lizać, nie można się oderwać.

Moja ulubiona pozycja u Kafki. Piękna, przygodowa, zabawna. Motyw wyklęcia przez stryja, tułaczka mógłby zainspirować Ellisona, kiedy pisał swojego "Niewidzialnego Człowieka". W każdym razie przyjemność palce lizać, nie można się oderwać.