Czytając w liceum byłam zachwycona. Teraz jakiś straciła "Lolita" w nocy oczach...

Czytając w liceum byłam zachwycona. Teraz jakiś straciła "Lolita" w nocy oczach...

Zwierzenia pedofila. To nasuwa się jako pierwsze, na początkowym etapie odbioru tej książki. Im dłużej czytamy i im bardziej oczytani jesteśmy zaczynając przygodę z tą książką, tym bardziej doceniamy metafory, symbolikę i nawiązania oraz język i styl utworu. Dlatego moim zdaniem nie jest to książka dla każdego. Trzeba mieć podstawowe przygotowanie humanistyczne, mentalne i ukształtowaną osobowość, aby we właściwy i pełny sposób, dlatego ci, którzy widzą w niej tylko instruktaż dla pedofila powinni sobie darować dalsze czytanie.
Dla mnie jest to książka, która w znakomity sposób opisuje mechanizm mózgu człowieka zaburzonego. Ale to też powieść opisująca społeczeństwo amerykańskie w XX stuleciu. To powieść drogi. Powieść nawiązująca poprzez wielowątkowość i styl do klasycznej powieści XIX wiecznej.
Tak zgadzam się z opiniami, które mówią o tym, że fakt iż główny bohater nie ponosi kary, może być odbierany jako przyzwolenie i akceptację dla jego czynów. Nie. Nie zgadzam się z tymi, którzy uważają, że Lolita go zachęcała i jest współwinna i współodpowiedzialna za wszystko co się stało.
Książka na pewno na długo ze mną zostanie. Polecam dla wyrobionego i myślącego czytelnika. Jedna gwiazdka za interpretację Wojciecha Żołądkowicza czytającego tę powieść w wersji audio.

Zwierzenia pedofila. To nasuwa się jako pierwsze, na początkowym etapie odbioru tej książki. Im dłużej czytamy i im bardziej oczytani jesteśmy zaczynając przygodę z tą książką, tym bardziej doceniamy metafory, symbolikę i nawiązania oraz język i styl utworu. Dlatego moim zdaniem nie jest to książka dla każdego. Trzeba mieć podstawowe przygotowanie humanistyczne, mentalne...

"Lolita" Nabkova to książka, którą czytało mi się raczej trudno. Nie tylko dlatego, że czytelnik jest skonfrontowany ze ścianą tekstu udekorowaną nielicznymi dialogami, ale też z powodu mojej reakcji na bohaterów, których mój mózg nieustannie chciał jakoś zaszufladkować. Dla mnie "Lolita" to książka, która wymaga od odbiorcy przyjrzenia się swoim własnym ocenom. Nie bez powodu jesteśmy w niej nazywani "sędziami" i "sędzinami". Narrator był dla mnie jednocześnie narcyzem-intelektualistą, wrażliwym i bezlitośnie zakochanym biedakiem, który zostaje okrutnie potraktowany przez dwunastolatkę, po to tylko by za chwilę stać się dla mnie odrażającym pedofilem. Podobnie z tytułową Lolitą - raz jawiła mi się jako skrzywdzona ofiara, innym razem jako bezlitosna, manipulująca kokietka.
Chociaż nie mogę powiedzieć, by historia mnie porwała, to samo przyglądanie się własnym reakcjom na ambiwalencję i kontrowersyjność bohaterów było dla mnie szalenie ciekawe. Dla samej tej podróży do wewnątrz siebie warto więc sięgnąć po książkę Nabkova.

"Lolita" Nabkova to książka, którą czytało mi się raczej trudno. Nie tylko dlatego, że czytelnik jest skonfrontowany ze ścianą tekstu udekorowaną nielicznymi dialogami, ale też z powodu mojej reakcji na bohaterów, których mój mózg nieustannie chciał jakoś zaszufladkować. Dla mnie "Lolita" to książka, która wymaga od odbiorcy przyjrzenia się swoim własnym ocenom. Nie bez...

Koszmarnie piękna - główny bohater wymusza współczucie w jednej chwili, żeby w kolejnej pokazać swoje obrzydliwe myśli. Dla mnie pisarskie mistrzostwo.

Koszmarnie piękna - główny bohater wymusza współczucie w jednej chwili, żeby w kolejnej pokazać swoje obrzydliwe myśli. Dla mnie pisarskie mistrzostwo.

Czy "Lolita" Nabokova to książka kontrowersyjna? Owszem. Czy to książka o pedofilii? No nie do końca... raczej poruszająca ten temat.
To o czym jest ta książka?
Dla mnie przede wszystkim to książka o tym, jaką człowiek sam sobie, wyrządza krzywdę, a i nieraz też innym, gdy doprowadzi do tego, że to emocje, obsesje i namiętności żądzą nim, a powinno być przecież odwrotnie.
Podobno zarys fabuły tej powieści, czyli mężczyzny w średnim wieku, który dostaje erotycznej obsesji na punkcie zaledwie nastoletniej dziewczynki pojawiła się w jego innej książce pt. "Dar".
"Lolita" jest tytułem o tyle na czasie, że mam wrażenie, iż takich nimfetek (pojęcie wprowadzone przez Nabokova),jest coraz więcej.
Po przeczytaniu powieści każdy przecież widzi, że nie tylko Humbert Humbert był człowiekiem o złych skłonnościach, sama Lolita odbiegała swym zachowaniem, czyli swoją świadomością ciała i tego jak nim seksualnie pokierować, niby to niewinnie, jak na swoje dopiero rozpoczynające się nastoletnie życie. Z reszta, jak się dowiadujemy, Humbert nie był jej pierwszym.
Gdzie, w takim razie, dopatrywać się tego przyczyny? Hm... sam główny bohater widzi ją w swojej młodości i niespełnionym pierwszym zauroczeniu płcią przeciwną. A Dolores? Tego możemy się tylko domyślać, ale wychowywała się bez ojca, a matka też niezbyt się nią interesowała chyba tylko tyle, by znów skrytykować. Jakby nie patrzeć, Humbert wychowywał się, ale bez matki, czyli oboje nie mieli wzoru i przykładu miłości bezinteresownej i czułej, po prostu rodzicielskiej od przeciwnej płci. Ale czy aby na pewno wszystkie ludzkie zachowania jesteśmy w stanie wytłumaczyć poprzez analizę?
Ciekawa jestem, jak potoczyłoby się życie Dolores, gdyby nie spotkała Humberta lub gdyby matka jej nie zmarła?
Zastanawiam się też, czy gdyby w miejsce nastolatki wstawić dojrzałą kobietę, a mężczyzna nie był pedofilem, czy byłoby to mniej tragiczne? W końcu bycie czyjąś obsesją i używką seksualną nie z wyboru zawsze jest wyniszczające psychicznie...

Czy "Lolita" Nabokova to książka kontrowersyjna? Owszem. Czy to książka o pedofilii? No nie do końca... raczej poruszająca ten temat.
To o czym jest ta książka?
Dla mnie przede wszystkim to książka o tym, jaką człowiek sam sobie, wyrządza krzywdę, a i nieraz też innym, gdy doprowadzi do tego, że to emocje, obsesje i namiętności żądzą nim, a powinno być przecież...

Jak dla mnie słabo, jedyny plus za "wyszukany" język. Nuda...

Jak dla mnie słabo, jedyny plus za "wyszukany" język. Nuda...

100 książek, które trzeba przeczytać przed śmiercią.
nr.45, 2019
👍Arcydzieło👍

100 książek, które trzeba przeczytać przed śmiercią.
nr.45, 2019
👍Arcydzieło👍

Mistrz

Mistrz

Turpizm w literaturze; niemal każdy rzeczownik okraszony jest kilkoma oddającymi ohydę i pogardę dla opisywanej rzeczy określeniami. Wyjątkiem bywają aspekty dotyczące Lolity. Podoba mi się tak specyficzne bogactwo językowe, choć taki stosunek narratora do rzeczywistości sprawia, że nie da się z kimkolwiek i z czymkolwiek tu sympatyzować. Niemniej ujęły mnie sentymentalne retrospekcje zawarte przy końcu opowieści. Zdziwiło i podobało zarazem, że taki egoista jak Humbert jest w stanie uzależnić się emocjonalnie od drugiego człowieka, nawet jeżeli ów człowiek już dawno przestał być tamtym sobą. Doceniam również studium nieprawidłowych relacji. Dostrzec można, że próba stworzenia relacji wbrew naturze i normom społecznym w nieunikniony sposób prowadzi do upadku i zranień. Humberta dotykają nieuniknione prawidła, jakimi rządzi się psychika człowieka próbująca udźwignąć całe to brzemię patologii, Lolita natomiast jak łatwo weszła w związek z żałośnie jej ulegającym ojczymem, tak łatwo z niego wyszła. Nie da się trwać przy kimś, komu z racji pozycji społecznej należy być podporządkowanym i kogo jednocześnie się nie szanuje.

Turpizm w literaturze; niemal każdy rzeczownik okraszony jest kilkoma oddającymi ohydę i pogardę dla opisywanej rzeczy określeniami. Wyjątkiem bywają aspekty dotyczące Lolity. Podoba mi się tak specyficzne bogactwo językowe, choć taki stosunek narratora do rzeczywistości sprawia, że nie da się z kimkolwiek i z czymkolwiek tu sympatyzować. Niemniej ujęły mnie sentymentalne...

Książka jest bez dwóch zdań kontrowersyjna ze względu na poruszony temat i nie dziwi mnie to, że są wobec niej skrajne oceny. „Lolita” to moje pierwsze zetknięcie się z twórczością Nabokova i jestem pod dużym wrażeniem jego erudycji i wyobraźni. Dzięki książce wchodzimy w skórę pedofila i patrzymy na świat jego oczami, oczami ekscentrycznego, wrażliwego estetycznie mężczyzny, którego powierzchowność może nawet sprawiać pozytywne wrażenie. Pan Humbert może wydawać się dla innych człowiekiem o wysokiej kulturze, ale to umiejętnie skrywany egocentryk mający innych ludzi w głębokiej pogardzie. Dla innych jest on pełen szyderstwa, kpiny i złośliwości, ale jego chamstwo nie jest prymitywne, to majstersztyk intelektualny. Obfite okraszenie językiem francuskim sprawia, że ma się wrażenie, że to obleśny i wyuzdany stary markiz. Nie wiem dlaczego, ale tytułowa Lolita, dwunastoletnia dziewczynka, też nie wzbudza sympatii. Może przez to, że jest przedstawiona jako zepsuta, rozpuszczona i cwana smarkula.

Książka jest bez dwóch zdań kontrowersyjna ze względu na poruszony temat i nie dziwi mnie to, że są wobec niej skrajne oceny. „Lolita” to moje pierwsze zetknięcie się z twórczością Nabokova i jestem pod dużym wrażeniem jego erudycji i wyobraźni. Dzięki książce wchodzimy w skórę pedofila i patrzymy na świat jego oczami, oczami ekscentrycznego, wrażliwego estetycznie...