Lubię takie niezobowiązujące horrory z lat 80/90, w sam raz na zapełnienie czasu w podróży do pracy. Tym razem wybór padł na "Księżyc" Herberta. Po takiej książce od razu wiem czego mniej więcej się spodziewać. Bohaterem najczęściej jest mężczyzna po przejściach, nieraz borykający się z problemem alkoholowym, wplątany przez przypadek w jakąś tajemniczą sprawę, zahaczającą o zjawiska nadprzyrodzone. Tutaj mamy nauczyciela Jonathana Childes'a, którego co jakiś czas nawiedzają wizje brutalnych mordów, dokonywanych przez tajemniczego oprawcę. Im więcej wizji, tym większa więź umysłowa łączy obie postacie, co prowadzi w końcu do nieuchronnego spotkania.
Na początku czyta się to nie najgorzej, sceny makabrycznych zbrodni są odpowiednio krwawe i odjechane, opisy są dość szczegółowe, ale też bez przesady. Niestety książki takie mają to do siebie, że wszystko idzie jak po sznurku do finału, który dość łatwo przewidzieć. I oczywiście, jak dla mnie, finał zawodzi na całej linii.
Nie jest to najgorsza książka jaką czytałem, nie jest to nawet solidny średniak, ale wystarczy na zapełnienie czasu, kiedy czekam w kolejce na inną lekturę, czytaną akurat przez członka rodziny. Zaliczyłbym tę książkę do kategorii "z braku laku", kiedy nie masz akurat nic innego pod ręką.

Lubię takie niezobowiązujące horrory z lat 80/90, w sam raz na zapełnienie czasu w podróży do pracy. Tym razem wybór padł na "Księżyc" Herberta. Po takiej książce od razu wiem czego mniej więcej się spodziewać. Bohaterem najczęściej jest mężczyzna po przejściach, nieraz borykający się z problemem alkoholowym, wplątany przez przypadek w jakąś tajemniczą sprawę, zahaczającą o...