W naszym kraju zwykło się dość pochopnie zwać tego czy innego pisarza mistrzem, a nawet Mistrzem. W konfrontacji z twórczością Lema nie da się jednak tych aktów wspaniałomyślności obronić.
"Wizja lokalna" stanowi bezpośrednią kontynuację Podróży czternastej z "Dzienników gwiazdowych". Oto Ijon Tichy, znany obieżyświat i kosmiczny zawadiaka, zmuszony jest raz jeszcze porzucić domowe pielesze, ciepłe kapcie i niezastąpione kanapki z mielonką, by udać się na planetę Encję w celu zapobieżenia galaktycznemu skandalowi dyplomatycznemu. Zanim wyruszy, musi uniknąć licznych niebezpieczeństw, których ich prawny tudzież biurokratyczny charakter nie czyni bynajmniej mniej groźnymi.
Po stupięćdziesięcioletnim locie trafia Tichy na planetę z podejrzanie dualistycznym układem politycznym. Na szczęście jest to tylko wstęp do wnikliwej analizy socjologicznej zbiorowisk istot równie podejrzanie przypominających ludzi, i do bardzo już ogólnej, niekoniecznie wesołej refleksji, sprawnie rozprawiającej się z niektórymi typowymi ludzkimi mrzonkami. Na tym właśnie kunszt Lema polega, że tę refleksję przyprawia swoimi firmowymi specjałami, wśród których prym wiodą tu hiperbola i niepowtarzalny talent do komicznego zestawiania rzeczy wzniosłych i bardzo przyziemnych. Jako że specjałów tych wrzucił tu autor nie szczyptę, lecz kilka garści, można się przy lekturze uśmiać, jakby miało nie być jutra. Na szczęście autor spieszy nas uspokoić, że jutro jednak będzie. Problem polega na tym - mówi - że szklane domy zasiedlą te same istoty, które mieszkały w jaskiniach.

W naszym kraju zwykło się dość pochopnie zwać tego czy innego pisarza mistrzem, a nawet Mistrzem. W konfrontacji z twórczością Lema nie da się jednak tych aktów wspaniałomyślności obronić.
"Wizja lokalna" stanowi bezpośrednią kontynuację Podróży czternastej z "Dzienników gwiazdowych". Oto Ijon Tichy, znany obieżyświat i kosmiczny zawadiaka, zmuszony jest raz jeszcze...