Bolesne przeżycia Rwandyjczyka
Révérien pisze: „Mimo, że powstało wiele doskonałych opracowań na temat ludobójstwa Tutsi, słowa nigdy nie zdołają oddać grozy makabrycznych wydarzeń” i zadaje pytanie:„Czyż można opowiedzieć to, na co brakuje słów, wyrzucić z siebie to, co nie mieści się w głowie, oraz przekazać to, co przechodzi ludzkie pojęcie?”.„Ocalony” to próba powyższego, próba zamiany bólu na słowa. Historia Rurangwy to również próba znalezienia odpowiedzi na wiele pytań, dlaczego sąsiad z plemienia Hutu z którym się wychował może wyrządzić tyle krzywdy drugiemu sąsiadowi z plemienia Tutsi, to próba pojednania się z Bogiem, próba odbudowy zaufania do innych ludzi. Opuszczanie „zasłony, która nie pozwala nam zobaczyć do końca” boli Rurangwę najbardziej i wyraża to odnosząc się do tragedii Holocaustu: „O ile jednak ludobójstwo narodu żydowskiego zyskało poczytne miejsce w uniwersalnej pamięci i pozostaje paradygmatem tragedii ludzkiej, o tyle ludobójstwo Tutsi wciąż jest zjawiskiem
o podrzędnym znaczeniu, spychanym na margines i powszechnie mało znanym” (str 171). Dlatego wciąż powtarza: „Ibuka” (po rwandyjsku „pamiętaj”), domagając się sprawiedliwości, pragnie zemsty na oprawcach i triumfalnie obwieszcza:„On żyje! Podniósł się i będzie żył! A jego najbliżsi także żyją, bo żyją w nim!”. Książka naprawdę warta polecenia, jednak wystawiam ocenę 4 ponieważ jak na mój gust troszkę za dużo tego rozliczania się z Bogiem pod koniec książki.

Bolesne przeżycia Rwandyjczyka
Révérien pisze: „Mimo, że powstało wiele doskonałych opracowań na temat ludobójstwa Tutsi, słowa nigdy nie zdołają oddać grozy makabrycznych wydarzeń” i zadaje pytanie:„Czyż można opowiedzieć to, na co brakuje słów, wyrzucić z siebie to, co nie mieści się w głowie, oraz przekazać to, co przechodzi ludzkie pojęcie?”.„Ocalony” to próba...