Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na początku przeszkadzała mi drobiazgowość autora w opisie uczuć, gestów, otoczenia, nawet sposobu pracy nad książką. Podeszłam do tego z wyrozumiałością - każdy najdrobniejszy szczegół dla autora jest ważny, bo pisze o swoim ojcu, a stworzenie tej książki poprzedziło wiele rozmów i podróży, on wie ile pracy i szczęścia, kosztowało docieranie do korzeni. To, co mocno odczułam i uważam za piękne w rodzinnych relacjach, to niesamowity szacunek syna, autora książki, do swoich rodziców. Ile mądrości i dobra trzeba mieć w sobie, żeby tak dobrze umieć wychować dziecko. Cała opowieść była jak film. To dobra, poruszająca książka. Przeniosła mnie w czasie. Wszystko czułam, widziałam w wyobraźni. Nadal wiele myśli przychodzi do głowy, choć często ambiwalentnych. Cytat ze słów ojca: "Zemsta czyni człowieka zgorzkniałym, chorym - i tak samo złym jak oni! Ja nigdy nikogo nie wskażę palcem (...) Nie wiem, co dla tych chorych, starych ludzi, miałaby znaczyć sprawiedliwość. Lepiej, żeby rozliczyli się z własnym sumieniem. Jeśli je w ogóle mają." Ważne jest dla mnie, by uczyć się od ludzi tego co dobre. Po lekturze pozostaje mi taka refleksja - szczęśliwi ci, którzy nie muszą dokonywać wyborów moralnych.