SPOILER! SPOILER! SPOILER! Po skończeniu książki byłam bardzo wściekła na autorkę. Jak ona mogła zostawić mnie z tym uczuciem niedosytu? Skąd miałam wiedzieć, czy Scarlett odzyskała Retta tak jak obiecywała to sobie na końcu? Margaret Mitchel stworzyła książkę niezwykłą. "Przeminęło z wiatrem" - przeminęło Południe, stare czasy, przeminęła też miłość Retta do Scarlett. W ostatnie oczywiście nie chcę mi się wierzyć, bo czy może zniknąć miłość tak bardzo głęboka? Autorka zostawia nas samych, nie kończy dokładnie powieści, a nawet daję nam aluzje, że życie bohaterów będzie toczyło się dalej - Scarlett wyjedzie do Tary, Rett do Europy. Jednak zakończenie jest bardzo przygnębiające. Nawet jeśli "mimo wszystko, życie się jeszcze nie kończy". Najciekawszym wątkiem dla mnie był jednak wątek Melanii i Scarlett - mimo, ze Scarlett uparcie twierdziła, że jej nienawidzi połączyła je szczególna więź, którą widać dokladnie pod koniec. Co do postaci Scarlett - ach, jakże ja ją czasami nienawidziłam za jej upór i głupotę, przez, którą nie zauważyła miłości Retta - czasami jednak niezmiernie ją podziwiałam za to, że udaje jej się wytrzymać wszelkie przeciwności losu. Książka ta zostawiła mi wiele pola do refleksji jak i do wyobraźni.

SPOILER! SPOILER! SPOILER! Po skończeniu książki byłam bardzo wściekła na autorkę. Jak ona mogła zostawić mnie z tym uczuciem niedosytu? Skąd miałam wiedzieć, czy Scarlett odzyskała Retta tak jak obiecywała to sobie na końcu? Margaret Mitchel stworzyła książkę...