Uważam, że Januszowi Meissnerowi słabo wychodziła beletrystyka. Był za to mistrzem utworów autobiograficznych. A to dzięki swojemu ironicznemu i autoironicznemu sposobowi narracji.
"Jak dziś pamiętam" to pierwszy tom jego wspomnień. Na początku wspomina w nich ojca, który tak szybko go osierocił. Potem zanurza się w latach dzieciństwa, a z każdego zdania aż bije miłość do matki i cudowna przyjaźń z młodszym bratem, Tadeuszem - później również pisarzem. Wspomnienia ciągną się aż do lat po pierwszej wojnie światowej, kiedy to wstąpił do wojska i wyszkolił się na pilota.
Jest to najbardziej sentymentalna z trzech części jego autobiografii. Trudno się dziwić, pisał ją bowiem człowiek już wiekowy, sterany życiem, który z niejednego pieca jadł chleb, z rozrzewnieniem wspominając czasy szczenięce i młodość.
Humor, obecny w każdym autobiograficznym utworze Meissnera, tutaj jest mniej widoczny, jakby schowany za innymi wydarzeniami. Wywołać może co najwyżej ciepły uśmiech. Ale dla miłośników książek Meissnera jest to pozycja obowiązkowa. Oczywiście, razem z pozostałymi dwiema częściami "Wspomnień pilota". Na pewno nie pożałujecie.

Uważam, że Januszowi Meissnerowi słabo wychodziła beletrystyka. Był za to mistrzem utworów autobiograficznych. A to dzięki swojemu ironicznemu i autoironicznemu sposobowi narracji.
"Jak dziś pamiętam" to pierwszy tom jego wspomnień. Na początku wspomina w nich ojca, który tak szybko go osierocił. Potem zanurza się w latach dzieciństwa, a z każdego zdania aż bije miłość do...