Katya Spivak spędza swoje wakacje pracując jako niania – opiekuje się dwojgiem dzieci zamożnego małżeństwa w kurorcie nad Atlantykiem. Jest zwyczajną, nieobytą, przeciętną szesnastolatką, która może zbyt wielką uwagę przykłada do pieniędzy. Sama pochodzi z rodziny, gdzie ich ciągle brakowało i może stąd jej pęd za pieniądzem.
Podczas jednego ze spacerów poznaje Markusa Kiddera, (starszy Pan w wieku 68 lat), który zaczepia ją przed jedną z witryn sklepowych. To mężczyzna z zupełnie innego świata, zamożny artysta, kompozytor, autor książek dla dzieci. Od tego momentu nawiązuje się między bohaterami jakaś dziwna relacja, oparta na zainteresowaniu i fascynacji z jednoczesnym obrzydzeniem i odrazą, jaką w stosunku do Markusa czuje Katya. Raz czuje się zupełnie zniesmaczona i odpycha Marcusa od siebie, innym razem, owładnięta dziwną siłą nie potrafi zrezygnować ze spotkań z dziwnym i tajemniczym bogaczem.
Przekonana o pożądaniu i chęci wykorzystania jej seksualnie Katya powoli doszukuje się w ich „związku” czegoś głębszego, choć sama nie zdaje sobie sprawy co to by mogło być.

Nie jest to jakaś nieapetyczna opowieść o związku lubieżnego starca z trzpiotowatą nastolatką bo nie o seks czy erotyzm tu chodzi. Choć na pierwszy rzut oka autorka właśnie na taki trop chciała nas naprowadzić, pozwalając swoim bohaterom spotkać się przed witryną sklepu z bielizną. Marcus wciąga Katyę w przedziwną ekscentryczną grę psychologiczną, a rozwiązanie jej jest zaskakujące i właściwych motywów Kiddera nie sposób było odgadnąć.

Oates szczegółowo rysuje portret psychologiczny swoich bohaterów. Katya jest jak najbardziej przekonująca ale w całym swoim niezdecydowaniu bardzo mnie drażniła. Sama nie wiedziała, czego chce, jakie uczucia wywołuje w niej jest adorator i wielbiciel.
Marcus Kidder silnie motywuje swoje zachowanie, jest w tym prawdziwy i szczery ale nie mogłam znieść języka, jakim się posługuje. Rozumiem, ze względu na swój wiek, nobliwość staruszka i odniesienie do baśni „The Ballad of Barbara Allen” i legendy o królu taki właśnie miał być. Tym bardziej ostro kontrastował z zachowaniem i językiem prostej, czasem nieokrzesanej dziewczyny. Dobrze udało się Oates zestawić różnice kulturowe, ukazać wpływ różnicy wieku i statusu na relacje między ludźmi.

Nie odnajduję tu mrocznego, gotyckiego stylu prozy, o jakim mowa na okładce. W samej motywacji działania Markusa nie doszukuję się niczego gorszącego i strasznego. Bardzo mi się podobało takie rozwiązanie. Podobał mi się początek powieści, potem samo wyjaśnienie motywacji Kiddera jednak zakończenie było trochę za bardzo oderwane od rzeczywistości.

I za mało tu emocji, które podobno są cechą charakterystyczną psychologiczno-obyczajowej prozy tej autorki.

Katya Spivak spędza swoje wakacje pracując jako niania – opiekuje się dwojgiem dzieci zamożnego małżeństwa w kurorcie nad Atlantykiem. Jest zwyczajną, nieobytą, przeciętną szesnastolatką, która może zbyt wielką uwagę przykłada do pieniędzy. Sama pochodzi z rodziny, gdzie ich ciągle brakowało i może stąd jej pęd za pieniądzem.
Podczas jednego ze spacerów poznaje Markusa...