Zdarza się czasami, że gdy biorę do ręki książkę, niemal czuję przez skórę, że jest stworzona, jakby idealnie dla mnie.:) Tak było tez w przypadku Białej wilczycy i tym razem, moje przeczucie również się nie myliło.:)

Główną bohaterką książki Theresy Révay jest Rosjanka – Ksenia Fiodorowna Ossolina. Poznajemy ją jako piętnastoletnią dziewczynę, która musi zmierzyć się z przeciwnościami losu. Do tej pory jej życie upływało na samych przyjemnościach, jednak rewolucja październikowa w 1917 roku wywróciła jej życie do góry nogami. Ksenia jest bohaterką niezwykle złożoną i szczerze mówiąc sama do końca nie wiem, czy ją polubiłam. Jej zachowanie często mnie irytowało, nie można jednak odmówić jej odwagi i hartu ducha. Plejada bohaterów w tej książce jest niezwykle szeroka, są jednak tak charakterystyczni i świetnie nakreśleni, że nie sposób się w nich zagubić.

Biała wilczyca to książka, w której wątek romansowy ma ogromne znaczenie. Nie jest jednak błahy, czy przewidywalny. Relacje pomiędzy bohaterami są niezwykle złożone, z każdą stroną odkrywamy kolejne warstwy związków, które ich łączą. Miłość nie jest tu prostym, banalnym uczuciem. Wymaga ogromnych wyrzeczeń i wcale nie oznacza szczęścia.

Jednym z bohaterów w Białej wilczycy jest według mnie historia. Urasta ona do tej rangi, gdyż nie stanowi tylko niemego tła. Wydarzenie historyczne stają się motorem działań bohaterów, często też stają na przeszkodzie do osiągnięcia zamierzonych celów. Autorka niezwykle barwnie ukazuje sytuację społeczno-polityczną w Berlinie i Paryżu w latach 30-tych XX wieku. Można wręcz fizycznie odczuć napięcie i nerwowość, ogarniające te miasta tuż przed wybuchem II wojny światowej oraz chaos jaki zapanował w 1939 roku.

Książkę czyta się niezwykle przyjemnie, choć języka nie nazwałabym prostym. Jest raczej elegancki, wyrafinowany i niezwykle magnetyczny. Autorka potrafi pięknie pisać o uczuciach, wewnętrznych rozterkach bohaterów, ale również tworzy niezapomniane opisy przyrody i miejskiej infrastruktury:)

Choć książka jest niesamowita i przepiękna ma jednak jedną wadę. Bardzo nie podoba mi się jej wydanie. Dość mała czcionka i to jeszcze strasznie ciśnięta na stronie, sprawia, że czytanie się wydłuża i męczy wzrok. Do tego dochodzi jeszcze cienki, słabej jakości papier i okładka bez żadnych uszlachetnień. Wydawnictwo mogło się lepiej postarać, bo tak piękna i mądra książka zasługuje według mnie na bogatszą oprawę...

Ogromnie się czeszę, że książka ma jeszcze drugą część, bo zakończenie Białej wilczycy sprawiło, że mam ochotę rzucić wszystko i zabrać się za kolejny jej tom:).

Zdarza się czasami, że gdy biorę do ręki książkę, niemal czuję przez skórę, że jest stworzona, jakby idealnie dla mnie.:) Tak było tez w przypadku Białej wilczycy i tym razem, moje przeczucie również się nie myliło.:)

Główną bohaterką książki Theresy Révay jest Rosjanka – Ksenia Fiodorowna Ossolina. Poznajemy ją jako piętnastoletnią dziewczynę, która musi zmierzyć się z...