Dziwna to książka. Dziwny styl pisania. Denerwujący. I wciągający jednocześnie.
Mroczna i zimna opowieść o śledztwie prowadzonym jednocześnie w dwóch krajach: ciemnej i śnieżnej Szwecji oraz deszczowej Wielkiej Brytanii.
Sam wątek jest bardzo wciągający, pisarz idealnie rozciąga opowiadaną historię w czasie. Świetne jest również zaskakujące zakończenie. Ale mam z tą książką problem. Są nim tandetne, tanie opisy przyrody, widoków, emocji, ludzi i nie wiem czego jeszcze, wplecione w powieść niestety zupełnie NIE sprytnie. Nie pasują, rzucają się w oczy i przeszkadzają. Zupełnie jakbym z czytania kryminału (BTW napisanego zresztą bardziej jak scenariusz filmowy) przechodziła do czytania harlekinowego romansidła, a potem z powrotem wracała do kryminału. Zupełnie nie rozumiem celowości tego zabiegu. Może tym ma się wyróżniać styl Edwardsona?
Przyznam się jednak, że coś mnie w tej książce zaczarowało i, mimo wielu jej braków, zdecydowałam się na zakup kolejnej części ;)

Dziwna to książka. Dziwny styl pisania. Denerwujący. I wciągający jednocześnie.
Mroczna i zimna opowieść o śledztwie prowadzonym jednocześnie w dwóch krajach: ciemnej i śnieżnej Szwecji oraz deszczowej Wielkiej Brytanii.
Sam wątek jest bardzo wciągający, pisarz idealnie rozciąga opowiadaną historię w czasie. Świetne jest również zaskakujące zakończenie. Ale mam z tą...