Książkę zaczęłam czytać na pewnym spotkaniu w domu przyjaciółek. Jak to u nas zwykle bywa, gdy zgromadzi się większa grupa, po chwili zaczynamy robić coś w parach ewentualnie w trójkach. Tak więc usiadłyśmy na sofie i zaczęłyśmy czytać. I mimo, że co każde zdanie pojawiały się komentarze typu: "On umrze", albo "No i po co to zrobił?!", to nie zniechęciło mnie to do pożyczenia tej książki i przeczytania jej w całości w domu.
Od razu wiedziałam, że jest ona wzorowana na grze, ale nie przeszkadzało mi to.
Szczerze mówiąc to na początku, gdy główny bohater miał 17 lat, książka kojarzyła mi się z Harrym Potterem... nie wiem... chyba tylko ja mam takie dziwne skojarzenia, albo za dużo czytam tego typu książek XD. Pewnie wszyscy kojarzą to gdy Hagrid przyszedł i powiedział "Jesteś czarodziejem". To teraz zamiast gajowego hogwartu podstawcie Maria Auditore, a zamiast Harry'ego Ezia. Z resztą... po co robić o tym wywody?
Książkę czytało się... bardzo dobrze! Spodobał mi się słowniczek, oraz postacie Maria i Cateriny. Sam główny bohater na pewno nie podejmuje zbytnio pochopnych decyzji, ale fakt faktem, niektóre nie mają dobrych skutków ani dla niego, ani dla jego przyjaciół.
Polecam tą książkę każdemu, kto zniesie powroty do słowniczka na końcu co jakiś czas. Ja sama z chęcią przeczytam kolejną część.

Książkę zaczęłam czytać na pewnym spotkaniu w domu przyjaciółek. Jak to u nas zwykle bywa, gdy zgromadzi się większa grupa, po chwili zaczynamy robić coś w parach ewentualnie w trójkach. Tak więc usiadłyśmy na sofie i zaczęłyśmy czytać. I mimo, że co każde zdanie pojawiały się komentarze typu: "On umrze", albo "No i po co to zrobił?!", to nie zniechęciło mnie to do...