Od czasu debiutu, Samancie wciąż nie udało się znaleźć męża, więc postanawia sobie, że zostanie starą panną. Nie podoba się to jej rodzinie, nie wiedzą oni jednak, że dziewczyna została boleśnie zraniona przez swoją pierwszą wielką miłość, właśnie podczas sezonu, gdy debiutowała. Pewnego dnia na spacerze spotyka tajemniczego nieznajomego, którego bierze za biednego architekta krajobrazu, tudzież ogrodnika. Spędzają ze sobą mnóstwo czasu, zaprzyjaźniają się. Zdarzają się nawet lekko niestosowne sytuacje, ale świadków, więc nie mają się czym martwić. A potem nagle ona wyjeżdża, nie dowiadując się kim on jest naprawdę. A on jedzie za nią aż do nielubianego Londynu, by uczestniczyć w tych balach, gdzie jest i ona. A ona tymczasem spotyka kogoś, kogo spotkać absolutnie nie chce. Tego, który złamał jej serce sześć lat temu. Co z tego trójkąta wyniknie? I czy Sam dowie się w końcu kim jest ten ubogi architekt, który według niej jest mile widziany w towarzystwie, bo projektuje tym ludziom ogrody?

Książka lekka, barwna i sprawnie wprowadza nas w klimat tamtych czasów, gdy panienki miały swe debiuty, a przebywanie w jednym pomieszczeniu z mężczyzną bez przyzwoitki było totalnie niestosowne. Czasami irytowała mnie bohaterka swoimi wymysłami, ale z drugiej strony chyba trzeba jej to wybaczyć. W końcu pod wpływem silnych sentymentów każdy może chwilami tracić głowę. Podobała mi się też bohaterka widziana oczami zakochanego w niej markiza Carew. Miłość, przyjaźń, zazdrość- Mary Balough obdarza nas niezłym wachlarzem uczuć. Polecam :)

Od czasu debiutu, Samancie wciąż nie udało się znaleźć męża, więc postanawia sobie, że zostanie starą panną. Nie podoba się to jej rodzinie, nie wiedzą oni jednak, że dziewczyna została boleśnie zraniona przez swoją pierwszą wielką miłość, właśnie podczas sezonu, gdy debiutowała. Pewnego dnia na spacerze spotyka tajemniczego nieznajomego, którego bierze za biednego...