Zaliczona do romansów historycznych, ale mocno różni się od innych.
Mamy pełno sytuacyjnego humoru związanego z liczną gromadą dzieci, które same organizują swoje zabawy i są postrachem wszystkich mieszkańców zamku.
Jest też tragiczna historia pana tego zamku , smutna, ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, podobnie w tej książce.

Zaliczona do romansów historycznych, ale mocno różni się od innych.
Mamy pełno sytuacyjnego humoru związanego z liczną gromadą dzieci, które same organizują swoje zabawy i są postrachem wszystkich mieszkańców zamku.
Jest też tragiczna historia pana tego zamku , smutna, ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, podobnie w tej książce.

Mam problem z Medeiros. Z jednej strony Grota, z drugiej Mistyfikacja. A po środku tego całego galimatiasu Cisza.
Cisza w zasadzie zawiera wszelkie elementy jakie podobają mi się w romansach. XIV w., nietuzinkowi bohaterowie, głupi bohaterowie, odpowiednia dawka namiętności, szczypta, albo więcej zazdrości i trochę humoru, niekiedy zbyt ciężkiego, ale bez przesady, nie wszystko musi być leciutkim puchem. Proste, ładne zabiegi sprawiające, że czytelnik pod nosem uśmiecha się, i chciał, nie chciał, a nawet częściej chciał, zaczyna lubić bohaterów. Oddany przyjaciel, nawrócona dziewka z porzuconym przychówkiem, zazdrosna przyrodnia siostra, podły czarny charakter, paskudna macocha i ojciec trzymany pod butem, który rzutem na taśmę powstaje pod koniec by siać dziadkową miłość. No i klasycznie – piękni bohaterowie. A całość okraszona jakąś niewiarygodną ilością progenitury, różnej maści, wieku i pochodzenia. Masa dzieciaków z całym bagażem tego, co im w głowach i duszach może zagrać. A więc i szalone pomysły i wielkie głupoty. Rodzące się nastoletnie namiętności, a w tle płacz i krzyk co raz to podrzucanych do zamku nowych wychowanków.
Niewiele jest tego, czego tutaj nie ma.
A na dodatek całość napisana całkiem sprawnie. Szybka, łatwa, lekuśka bardzo.
Odkładając wszelki zdrowy rozsądek przeczytałam szybciutko i bawiłam się faktycznie całkiem nieźle. To głównie z tej książki zapamiętam. Miłe wrażenie i ojca uciekającego przed progeniturą. Uciekły mi i imiona i nazwiska, a może nawet podczas czytania ich specjalnie nie zapamiętywałam. Czasami tak mam, niestety.
Książka całkiem dobra. Po prostu.
Zabawna.

Mam problem z Medeiros. Z jednej strony Grota, z drugiej Mistyfikacja. A po środku tego całego galimatiasu Cisza.
Cisza w zasadzie zawiera wszelkie elementy jakie podobają mi się w romansach. XIV w., nietuzinkowi bohaterowie, głupi bohaterowie, odpowiednia dawka namiętności, szczypta, albo więcej zazdrości i trochę humoru, niekiedy zbyt ciężkiego, ale bez przesady, nie...

Dosyć ciekawa książka, fajne dialogi. Polecam

Dosyć ciekawa książka, fajne dialogi. Polecam

Ciekawa historia, bardzo zabawne dialogi. Polecam

Ciekawa historia, bardzo zabawne dialogi. Polecam

Nie znałam autorki wcześniej, ale przyznaję, że książka jest naprawdę dobra. Pióro Teresy Medeiros jest lekkie, niesamowicie zabawne, postacie które stworzyła nietuzinkowe a cały pomysł na fabułę bardzo pozytywnie mnie zaskoczył.
Polecam.

Nie znałam autorki wcześniej, ale przyznaję, że książka jest naprawdę dobra. Pióro Teresy Medeiros jest lekkie, niesamowicie zabawne, postacie które stworzyła nietuzinkowe a cały pomysł na fabułę bardzo pozytywnie mnie zaskoczył.
Polecam.

Nic wybitnego, lecz poczucie humoru autorki przypadło mi do gustu. Nie tyle byłam ciekawa co będzie dalej, tylko co nowego wymyślą dzieci, jakich zwrotów użyją. Podczas czytania kilkakrotnie chichotałam pod nosem. Tak na odstresowanie - dobra.

Nic wybitnego, lecz poczucie humoru autorki przypadło mi do gustu. Nie tyle byłam ciekawa co będzie dalej, tylko co nowego wymyślą dzieci, jakich zwrotów użyją. Podczas czytania kilkakrotnie chichotałam pod nosem. Tak na odstresowanie - dobra.

Szczerze się uśmiałam czytając :)

Szczerze się uśmiałam czytając :)

Nie do końca typowy romans - bo pełen dzieci, które pałętają się po całym zamku swego ojca. Książka nie jest zła, choć do najlepszych w swym gatunku nie należy. W sam raz na to, by być dobrą.

Nie do końca typowy romans - bo pełen dzieci, które pałętają się po całym zamku swego ojca. Książka nie jest zła, choć do najlepszych w swym gatunku nie należy. W sam raz na to, by być dobrą.

Niespotykany humor - dialogi rozbawiają do łez :)

Niespotykany humor - dialogi rozbawiają do łez :)