Nie istnieją takie słowa, które byłyby w stanie oddać mnogość emocji, jakie wywołała we mnie ta lektura.
"Przekwitający mak: AIDS - ostatnie miesiące pewnej miłości", to pamiętnik przepełniony uczuciami, wątpliwościami, słabościami, rezygnacją, a jednocześnie niezwykłą wolą walki z nieuniknionym. Przynoszący ulgę piszącemu i dający nadzieję na coś lepszego, na możliwość wygrania z góry przegranej walki. Niezwykle osobisty zapis przeżyć osoby obserwującej nieuchronną śmierć ukochanego. Łatwiej zrozumieć go komuś, kto sam przez to przeszedł (niekoniecznie mam tutaj na myśli borykanie się z AIDS). Komuś, kto z dnia na dzień obserwował zmiany zachodzące w ukochanej osobie, prowadzące do jej stopniowego „zanikania”. Chęć pomocy, niemoc i idące za nią rozgoryczenie - to wszystko łączy tych, którzy zmuszeni są obserwować ludzkie cierpienie gdy nic nie daje oczekiwanych rezultatów i pozostaje już jedynie czekać. Czekać, wyrzucając sobie, że może mogliśmy zrobić coś więcej, bardziej się starać, bardziej kochać. Warto zapoznać się z tą historią choćby dlatego, by lepiej poznać, a dzięki temu także zrozumieć, że bez względu na orientację seksualną zarówno miłość jak i cierpienie odczuwane są tak samo. Ten niezwykle poruszający pamiętnik, to krzyk rozpaczy człowieka, tkwiącego w koszmarze bezsilności. Bez wątpienia jest to lektura, rzucająca światło na istotne problemy, obok których nie sposób przejść obojętnie.
Polecam. Naprawdę warto.

Nie istnieją takie słowa, które byłyby w stanie oddać mnogość emocji, jakie wywołała we mnie ta lektura.
"Przekwitający mak: AIDS - ostatnie miesiące pewnej miłości", to pamiętnik przepełniony uczuciami, wątpliwościami, słabościami, rezygnacją, a jednocześnie niezwykłą wolą walki z nieuniknionym. Przynoszący ulgę piszącemu i dający nadzieję na coś lepszego, na możliwość...