Moje spotkanie z twórczością Katarzyny Michalak rozpoczęłam w 2011 roku książką „Rok w Poziomce” i gdyby ktoś mnie zapytał jakie to było spotkanie bez wahania odpowiedziałabym, że bardzo udane, do tego stopnia, że odbyły się kolejne.
Już sama okładka książki zachęca do tego aby ją otworzyć i przeczytać.
We mnie wywołała poczucie ciszy, spokoju, piękna natury i ucieczki od zgiełku ulicznego, hałasu wielkiego miasta. Zapewne nie jeden raz mieliście Państwo taki przypadek, że okładka, która nie jest przecież najważniejsza, przekazywała tyle
odczuć i emocji. To było moje pierwsze wrażenie, które wcale nie musiało gwarantować dobrej lektury.
Ewa kończy 32. lata i nie jest to dla niej dzień wielkiej fety, zabawy w gronie przyjaciół, imprezy do rana, spędza go samotnie, wznosząc toast szampanem do lustra. Czuje się przegrana, bez chęci do dalszej walki w życiu. Jej bilans życiowy wygląda marnie: nieudane dzieciństwo, małżeństwo, niespełniona miłość, bez perspektyw na poprawę swojej sytuacji zarówno osobistej jak też zawodowej.
Czyż może być coś bardziej dołującego w życiu? Czyż nie jeden z nas wpadł w swoim życiu do takiego „dołka”? Ewa zapewne nie była ani pierwszą ani ostatnią taką osobą.
Najważniejsze w takich zawirowaniach jest to aby znaleźć w sobie siły i się podźwignąć, uwierzyć, że może być lepiej a nasze marzenia wcale nie muszą być utopią. Każdy z nas ma w sobie duże pokłady siły, czasami nie zdaje sobie z tego sprawy, trzeba je wydobyć i uruchomić, tak też postąpiła Ewa.
Jej skrytym od lat marzeniem było zdobycie małego białego domku w szczególnym otoczeniu, tylko jej, w którym będzie szczęśliwa. Marzenie może niezbyt wygórowane ale jak się okazało wcale nie proste do zrealizowania.
Każdy chciałby w życiu spełniać swoje marzenia ale bardzo często przeszkodą do ich spełnienia jest brak pieniędzy, cóż proza życia.
Ewa po długich poszukiwaniach znajduje swój wymarzony biały domek, wie, że to jest właśnie ten i zrobi wszystko aby zdobyć pieniądze na jego kupno.
Z prośbą o pomoc finansową zwraca się do swojego kolegi ze studiów Andrzeja, niespełnionej miłości. To ona w tym czasie była szarą myszką a on brylował, nie miał prozaicznych problemów finansowych, odważnie brnął przez życie, a dzięki swojej inteligencji, sprytowi, instynktowi przedsiębiorcy, po skończeniu studiów radził sobie świetnie.
Andrzej zgadza się pomóc Ewie ale stawia jej wysoką poprzeczkę, a mianowicie wydanie w bardzo krótkim czasie książki, która stanie się bestsellerem.
Ewa sprosta temu wyzwaniu, a w międzyczasie jeszcze bardzo wiele się wydarzy.
Momentami, w swoich zachowaniach była wręcz szalona ale czyż to nie jest właśnie prawdziwe życie?
Nie opiszę jednak tego, aby nie pozbawić Państwa radości w czytaniu tej książki.
Książka napisana „lekkim piórem” i tak też ją się czyta, ja ją po prostu wchłonęłam.
Z czystym sumieniem polecam wszystkim, którzy jej nie czytali, wszystkim którzy potrzebują i chcą pewnej odskoczni i zapomnienia a ta książka to gwarantuje.
Jest to moja pierwsza recenzja zamieszczona w tym portalu i mam nadzieję, że nie ostatnia.
Użyłam w tej recenzji stwierdzenia, że taka jest proza życia, również dla mnie a w nim jest moja koleżanka Agnieszka, która namówiła mnie i przekonała aby spróbować pisać recenzje, swoje przemyślenia na temat przeczytanych książek i za to jej dziękuję.

Moje spotkanie z twórczością Katarzyny Michalak rozpoczęłam w 2011 roku książką „Rok w Poziomce” i gdyby ktoś mnie zapytał jakie to było spotkanie bez wahania odpowiedziałabym, że bardzo udane, do tego stopnia, że odbyły się kolejne.
Już sama okładka książki zachęca do tego aby ją otworzyć i przeczytać.
We mnie wywołała poczucie ciszy, spokoju, piękna natury i ucieczki...