'' Wiktorianie stworzyli tę nekropolię , jakby chcąc wznieść teatr żałoby , scenografię wiecznego odpoczywania ''

Trochę dziwna to książka , trochę jakby nie moja bajka , co ja wygaduję ?! To zupełnie nie moja bajka , a jednak wciągnęła mnie jakimś dziwnym podstępem i zanim się obejrzałam już ją kończyłam . Nie wiem dlaczego tak się stało . Może dlatego że jednym z głównych '' bohaterów '' tej historii jest duży , bardzo stary i bardzo zabytkowy cmentarz w Londynie i ludzie mający z nim jakąś styczność , a ja pasjami lubię włóczyć się po takich starych nekropoliach . Im bardziej omszałe i wiekowe tym bardziej mi się podobają . Maja w sobie jakieś dostojeństwo , spokój i powagę . Odnosi się wrażenie że cokolwiek by się nie stało , nie zadziało , one trwać będą kolejne wieki , aż po kres świata . Właśnie w sąsiedztwie takiego cmentarza zamieszkują dwie siostry bliźniaczki , nie są to zwyczajne bliźniaczki , to bliźniacze situs inversus , czyli te lustrzane . Mieszkanie do którego dziewczyny się wprowadzają , odziedziczyły po zmarłej na białaczkę , ciotce Elspeth Noblin . Młode kobiety nie bardzo potrafią się odnaleźć w mrocznym zamglonym Londynie . Pochodzą ze Stanów gdzie ich życie do tej pory wyglądało zupełnie inaczej . Julia i Valentina chociaż poznają nowych ludzi i zwiedzają Londyn , nudzą się śmiertelnie . Jednak jeśli nie chcą stracić spadku nie mogą opuścić mieszkania ciotki przez rok , nie mogą też zaprosić do siebie swoich rodziców . Dlaczego ich ciotka zastosowała takie dziwne testamentowe zapisy ? Czy dziewczyny dotrzymają tych warunków ? Co jeszcze wydarzy się w tej dziwacznej lekturze ? A wydarzy się całkiem sporo i to '' sporo '' będzie coraz dziwniejsze i coraz bardziej irracjonalne . To co mnie głównie zauroczyło w tej historii to świetne i ciekawe opisy cmentarza Highgate Cemetery . Jego wyglądu i historii . Opisy te spowodowały moją chęć dowiedzenia się więcej na temat tej nekropolii , zwłaszcza że jest ona wciąż czynna i wciąż chowani są tam nowi zmarli . To miejsce pochówku uchodzi za dość pożądane i ekskluzywne . Wystarczy wspomnieć tylko niektóre sławne osoby tam pochowane jak na przykład Michael Faraday , czy Charles Dickens wraz z rodziną , a bardziej współcześnie Aleksandr Litwinienko , czy George Michael niecałe półtora roku temu . Pomyślałam sobie że świetnie byłoby zobaczyć tą nekropolię osobiście , może uda mi się kiedyś tam wybrać . A wracając jeszcze do książki , bohaterowie są dość charakterystyczni wszyscy , jednak ja największą sympatią obdarzyłam Martina , sąsiada bliźniaczek . Ten facet w średnim wieku , który tak bardzo kochał swoją żonę , że był w stanie pokonać swoje fobie i natręctwa by do niej pojechać bardzo mi przypadł do gustu . Robert zaś okazał się dość '' mdły '' , postacie bliźniaczek też mnie nie zachwyciły . Reasumując książka jest dość wciągająca , chociaż na kolana nie rzuca i w fotel nie wciska . Gdybym była bardziej wrażliwa i miała oczy na '' mokrym miejscu '' mogłabym zakończyć swoją opinię cytatem '' Zapragnęła mocnego drinka i porządnego , długiego płaczu w wannie z ciepłą wodą '' i byłby to raczej bardziej płacz z niedowierzania i złości , niż ze smutku nad zakończeniem tej powieści .

'' Wiktorianie stworzyli tę nekropolię , jakby chcąc wznieść teatr żałoby , scenografię wiecznego odpoczywania ''

Trochę dziwna to książka , trochę jakby nie moja bajka , co ja wygaduję ?! To zupełnie nie moja bajka , a jednak wciągnęła mnie jakimś dziwnym podstępem i zanim się obejrzałam już ją kończyłam . Nie wiem dlaczego tak się stało . Może dlatego że jednym z...