Moja ulubiona książka historyczna. Czytając ją mamy wrażenie, że jesteśmy wraz z Katarzyną, razem z nią to wszystko przeżywamy. Najbardziej podobała mi się pierwsza część o losach Katarzyny jeszcze jako królewny polskiej.

Moja ulubiona książka historyczna. Czytając ją mamy wrażenie, że jesteśmy wraz z Katarzyną, razem z nią to wszystko przeżywamy. Najbardziej podobała mi się pierwsza część o losach Katarzyny jeszcze jako królewny polskiej.

Dużo lepsza niż część pierwsza, pewnie dlatego, że życie Katarzyny przyspieszyło i stało się ciekawsze po ślubie z Janem Finlandzkim. Bardzo dobre spojrzenie również na problemy Polski. Polecam wszystkim, którzy chcieliby poznać dzieje tej polskiej dynastii.

Dużo lepsza niż część pierwsza, pewnie dlatego, że życie Katarzyny przyspieszyło i stało się ciekawsze po ślubie z Janem Finlandzkim. Bardzo dobre spojrzenie również na problemy Polski. Polecam wszystkim, którzy chcieliby poznać dzieje tej polskiej dynastii.

Lubię czytać książki Małgorzaty Duczmal.
Choć emocji dzisiaj nie odtworzę, niemniej dla mnie była to ciekawa historia i nie zmarnowany czas.
Katarzyna Jagiellonka, kobieta tamtych czasów, całkowicie zależna od mężczyzn, nie miała nic do powiedzenia w sprawie swojego losu. Mogła tylko oczekiwać na decyzje i tęsknić do tego co wydawało jej się ciekawe. Ojciec zmarł, brat był zajęty swoimi sprawami a ona więdła w staropanieństwie. Końcem końców odegrała znaczącą rolę. Była matką Zygmunta III Wazy. Spełnił się jej sen o miłości i dzieciach. Była królową i to lubianą przez podwładnych i kochaną przez męża.
Lepiej późno niż wcale...

Lubię czytać książki Małgorzaty Duczmal.
Choć emocji dzisiaj nie odtworzę, niemniej dla mnie była to ciekawa historia i nie zmarnowany czas.
Katarzyna Jagiellonka, kobieta tamtych czasów, całkowicie zależna od mężczyzn, nie miała nic do powiedzenia w sprawie swojego losu. Mogła tylko oczekiwać na decyzje i tęsknić do tego co wydawało jej się ciekawe. Ojciec zmarł, brat był...

Do lektury powieści historycznych Małgorzaty Duczmal skłoniła mnie opinia jednej z użytkowniczek LC, która stwierdziła, że zachwycamy się pisarstwem Philippy Gregory, a nie znamy dziejów polskich królów i książąt. Autorka opinii polecała właśnie twórczość Duczmal. Gregory jeszcze nic nie czytałam, choć kilka jej książek czeka na mojej półce, więc nie mam porównania.
Natomiast "Czterej królowie Katarzyny" to opowieść o Katarzynie Jagiellonce, jej rodzicach: Zygmuncie Starym i Królowej Bonie, jej siostrach: Izabeli, Zofii, Annie i bracie Zygmuncie Auguście. Powieść ma dwie części pierwsza zaczyna się narodzeniem Katarzyny,a kończy zawarciem małżeństwa z Janem Finlandzkim.
Opowieść utrzymana jest w klimacie sienkiewiczowskim choć język wydaje się bardziej współczesny. Bardzo dobrze oddano tło epoki, choć wielość i zawiłości pokrewieństwa polskich rodów szlacheckich mogą trochę zniechęcać i powodować zamęt.
Lektura spowodowała, że mam ochotę bliżej poznać także pozostałych Jagiellonów. Póki co rozpoczynam przygodę z drugą częścią opowieści o Katarzynie.

Do lektury powieści historycznych Małgorzaty Duczmal skłoniła mnie opinia jednej z użytkowniczek LC, która stwierdziła, że zachwycamy się pisarstwem Philippy Gregory, a nie znamy dziejów polskich królów i książąt. Autorka opinii polecała właśnie twórczość Duczmal. Gregory jeszcze nic nie czytałam, choć kilka jej książek czeka na mojej półce, więc nie mam...

uwielbiałam te książke jako nastolatka i czytałam kilkakrotnie. bardzo się wczuwałam w losy królewny Katarzyny. Nieszczęśliwym trafem straciłam tę książkę, ale mam nadzieję jeszcze kiedyś ją zdobyć.

uwielbiałam te książke jako nastolatka i czytałam kilkakrotnie. bardzo się wczuwałam w losy królewny Katarzyny. Nieszczęśliwym trafem straciłam tę książkę, ale mam nadzieję jeszcze kiedyś ją zdobyć.

Smutne miały życie trzy najmłodsze córki Zygmunta Starego i Bony.
Zofia, Anna i Katarzyna właściwie od początku żyły trochę na uboczu, niejako w cieniu starszego, rodzeństwa, któremu matka poświęcała zdecydowanie więcej uwagi. Do tego stopnia na uboczu, że w czasach, gdy związki między rodzinami panującymi były powszechnie przyjętą metodą uprawiania polityki i zawierania sojuszy, trzy królewny pozostawały niezamężne, choć w chwili śmierci ojca najmłodsza z nich miała już 22 lata, co jak na tamte czasy było już wiekiem zaawansowanym.
Nie wiem, której współczuć bardziej - czy Zofii, chyba najbardziej uzdolnionej z sióstr, a która skończyła jako żona prowincjonalnego niemieckiego książątka, czy Annie - która co prawda została królową, ale nie dość, że w mocno już zaawansowanym wieku, to szczęścia w małżeństwie i królowaniu raczej nie znalazła. Czy jednak Katarzynie, która również nosiła koronę i jako jedyna z sióstr doczekała się dzieci, ale za swoją "skandynawską przygodę" zapłaciła cenę bardzo wysoką.

Smutne miały życie trzy najmłodsze córki Zygmunta Starego i Bony.
Zofia, Anna i Katarzyna właściwie od początku żyły trochę na uboczu, niejako w cieniu starszego, rodzeństwa, któremu matka poświęcała zdecydowanie więcej uwagi. Do tego stopnia na uboczu, że w czasach, gdy związki między rodzinami panującymi były powszechnie przyjętą metodą uprawiania polityki i zawierania...