Jedna z najlepszych biografii z serii BSL, a na pewno najlepsza książka jaką czytałem o historii Francji XVI wieku. Katarzyna Medycejska – matka królów, kobieta fascynująca, jak przystało na reprezentantkę znamienitego włoskiego rodu, który nie przebierał w środkach w dochodzeniu do celów, odcisnęła bardzo silne piętno na czasach w których żyła. Jako arywistka z krwi i kości oraz wyznawczyni takich tuzów intelektu jak Machiavelli i Guicciardini, potrafiła posługiwać się zarówno pięknym słowem, jak i prymitywną intrygą. Sztylet, trucizna oraz napuszczanie jednych na drugich były jej chlebem powszednim. Potrafiła dostosowywać się do realiów, tym bardziej, że gro z nich sama wyreżyserowała. Francja drugiej połowy XVI wieku, po okresie wojen włoskich i pokoju w Cateau-Cambressis, to kraj mocno poobijany, szczególnie na polu ekonomicznym. Jeśli dodamy do tego tragiczną gmatwaninę wojen religijnych, podczas których katolicy i protestanci, uniesieni chrześcijańską miłością do bliźniego swego, pląsali w potokach bratobójczych zmagań - to mamy obraz państwa, jakim przypadło zarządzać Katarzynie i jej synom. W tym niewyobrażalnym tyglu sprzecznych interesów i wzajemnych nienawiści Katarzyna czuła się jak ryba w wodzie. Z gracją lawirowała między zwalczającymi się stronnictwami, mając zawsze na uwadze dobro dynastii, swoje dzieci i rację stanu - tak jak ją pojmowała. Wszystko to sprawia, iż kobieta ta należy do najwybitniejszych polityków nie tylko epoki Odrodzenia, ale historii w ogóle.
Jean Heritier odmalował bardzo sugestywny obraz swej bohaterki. Ukazał jej działalność na szerokim tle wydarzeń międzynarodowych. Naświetlił jak wpływały one na jej wybory, oraz co powodowało, że starała się kreować wewnętrzną politykę Francji tak a nie inaczej. Również wielki dramat konfliktów religijnych został przedstawiony przez autora z dużym obiektywizmem. Wskazuje on na ekscesy obu stron. Nie stara się w żaden sposób usprawiedliwiać tych czy tamtych czynów. Można powiedzieć, że w doskonały sposób odczytuje „ducha” epoki z dosyć licznych źródeł, którymi bardzo umiejętnie się posługuje. To wszystko plus dar swobodnego operowania piórem sprawia, że dzieło o Katarzynie Medycejskiej czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem.
Absolutna podstawa dla każdego zainteresowanego historią Francji.

Jedna z najlepszych biografii z serii BSL, a na pewno najlepsza książka jaką czytałem o historii Francji XVI wieku. Katarzyna Medycejska – matka królów, kobieta fascynująca, jak przystało na reprezentantkę znamienitego włoskiego rodu, który nie przebierał w środkach w dochodzeniu do celów, odcisnęła bardzo silne piętno na czasach w których żyła. Jako arywistka z krwi i...

Książka dość trudna, dużo historii politycznej, ja osobiście wolę tę obyczajową stronę, historię napisaną troszkę lżej, jednak nie sposób nie docenić kunsztu autora i osobistym, wydaje się, zaangażowaniem, kiedy Jean Heritier ociepla wizerunek Katarzyny Medycejskiej, tłumaczy jej postępowanie i podkreśla trudy jej życia w niełatwych czasach. I tutaj mu się udało, ja kojarzyłam królową Matkę tylko z fantastycznego skądinąd filmu " Królowa Margot", gdzie była przedstawiona, jako cyniczna manipulantka, za której sprawą dokonano rzezi hugonotów, natomiast Heritier pozwolił zrozumieć mi, że sytuacja nie była wcale taka czarno-biała, że Katarzyna Medycejska swoimi poglądami na świat wyprzedzała swoją epokę, jest to też postać tragiczna, bo pomimo wysiłku całego życia, musiała obserwować, jak jej starania o dobro Francji zostają zniweczone.

Książka dość trudna, dużo historii politycznej, ja osobiście wolę tę obyczajową stronę, historię napisaną troszkę lżej, jednak nie sposób nie docenić kunsztu autora i osobistym, wydaje się, zaangażowaniem, kiedy Jean Heritier ociepla wizerunek Katarzyny Medycejskiej, tłumaczy jej postępowanie i podkreśla trudy jej życia w niełatwych czasach. I tutaj mu się udało, ja...

Świetna biografia, napisana rzetelnie, chociaż może nieco przyciężkawo, ale trzeba wziąć poprawkę na to, że książka powstała niemal osiemdziesiąt lat temu.

Autor bardzo szczegółowo i wnikliwie przedstawia życie Katarzyny Medycejskiej. Ukazuje ją jako królową, która musiała niemal całe życie walczyć z przeciwnościami losu. Bardzo wcześnie osierocona, nie była szczęśliwa w małżeństwie, także synowie nieraz ją zawodzili, nie mówiąc o dalszych krewnych, doradcach i duchownych.

Poznajemy Katarzynę Medycejską jako kobietę, żonę, matkę, bratanicę papieży... I jako polityka.
Jean Heritier patrzy na swoją bohaterkę w sposób bardzo obiektywny - wytyka jej różne wady i złe decyzje, ale także chwali i docenia dokonania. Zwraca szczególną uwagę na umiejętności dyplomatyczne, spryt i wkład w próby porozumienia się z hugenotami.

Autor obala też niesprawiedliwe mity i plotki, jakie narosły wokół postaci tej królowej. Niektórzy przypisują jej podżeganie do rzezi, jaką była Noc św. Bartłomieja, jednak nie jest to prawdą.
Po pierwsze masakra nie była zaplanowana, a po drugie Katarzyna Medycejska przez wiele lat starała się doprowadzić do zawieszenia broni między katolikami i mniejszościami religijnymi we Francji, zwłaszcza z kalwinami.

Heritier ciekawie i szczegółowo przedstawia źródła i przebieg konfliktu, udowadniając, że do aktów agresji dochodziło przez lata z obu stron. Nie jest to, oczywiście, żadne usprawiedliwienie, ale pomaga lepiej zrozumieć złożone stosunki między katolikami i hugenotami.
Jednocześnie biograf podkreśla, z jak niskich pobudek wyrósł religijny fanatyzm, który opierał się na ludzkiej głupocie, zacofaniu i ograniczeniach umysłowych.

To problem uniwersalny, dotyczący każdego przejawu nietolerancji, nie tylko religijnej.
Heritier podkreśla jeszcze dodatkowo rolę manipulacji, na którą wielu ludzi jest podatnych.

Całość czyta się z zainteresowaniem i z refleksjami, zarówno na temat losów Katarzyny Medycejskiej, jak władzy w ogóle, historii, która lubi się powtarzać i niestety - wbrew starej sentencji - wcale nie okazuje się nauczycielką życia.

Świetna biografia, napisana rzetelnie, chociaż może nieco przyciężkawo, ale trzeba wziąć poprawkę na to, że książka powstała niemal osiemdziesiąt lat temu.

Autor bardzo szczegółowo i wnikliwie przedstawia życie Katarzyny Medycejskiej. Ukazuje ją jako królową, która musiała niemal całe życie walczyć z przeciwnościami losu. Bardzo wcześnie osierocona, nie była szczęśliwa w...

Świetnie napisana biografia tejże jakże wielkiej kobiety w historii.Polecam!

Świetnie napisana biografia tejże jakże wielkiej kobiety w historii.Polecam!

Tragiczna królowa, nieszczęśliwa w małżeństwie, zmuszona do życia w trójkącie. Przez wiele lat żyła w cieniu królewskiej metresy. Po śmierci męża Henryka II, została regentką, współrządząc z trzema synami. To z jej przyczyny wydarzyła się osławiona noc św. Bartłomieja. Ponadto Katarzyna pochodząca z cieszącego się zła sława rodu Medyceuszy oskarżana była o skrytobójcze zabójstwa swoich przeciwników za pomocą trucizn. Postać nietuzinkowa w historii europejskiej. Warto zapoznać się z jej życiem i panowaniem.

Tragiczna królowa, nieszczęśliwa w małżeństwie, zmuszona do życia w trójkącie. Przez wiele lat żyła w cieniu królewskiej metresy. Po śmierci męża Henryka II, została regentką, współrządząc z trzema synami. To z jej przyczyny wydarzyła się osławiona noc św. Bartłomieja. Ponadto Katarzyna pochodząca z cieszącego się zła sława rodu Medyceuszy oskarżana była o skrytobójcze...

Wspaniała historyczna książka. Dzięki niej poznajemy prawdziwe oblicze tej słynnej postaci. Mnie osobiście Katarzyna Medycejska kojarzyła się z nocą św Bartłomieja i jako przeciwniczka hugenotów. Nic bardziej mylnego. Ta królowa będąc katoliczką - potrafi porozumieć się z protestantami. Wszystko dla dobra kraju. Umie oddzielić politykę od religii. Obawia się ingerencji państw ościennych. Francja i władza królewska są dla niej priorytetem. Jest wspaniałą królową i dobrą matką. Wszyscy trzej synowie, jako władcy mieli w niej wsparcie. Cieszę się, że zdecydowałam się przeczytać te książkę. Polecam miłośnikom książek historycznych.

Wspaniała historyczna książka. Dzięki niej poznajemy prawdziwe oblicze tej słynnej postaci. Mnie osobiście Katarzyna Medycejska kojarzyła się z nocą św Bartłomieja i jako przeciwniczka hugenotów. Nic bardziej mylnego. Ta królowa będąc katoliczką - potrafi porozumieć się z protestantami. Wszystko dla dobra kraju. Umie oddzielić politykę od religii. Obawia się ingerencji...

Im człowiek lepiej poznaje przeszłość, tym lepiej dostrzega, że kobiety, wbrew panującym opiniom, miały całkiem duży wpływ na historię. Katarzyna Medycejska jest koleją, po Alienor z Akwitanii i Blance Kastylijskiej, królową Francji i chyba jednocześnie z tej trójki postacią najbardziej tragiczną.

Pogardzana niemal przez wszystkich, zdołała jednak zdobyć władzę po śmierci swojego męża i sprawować ją w imieniu małoletniego syna. Przerastała jednak rozumem czasy w których żyła. Gdy wokół wszyscy szykowali się do tego, by się wzajemnie powyrzynać w imię wiary w tego samego Boga, lecz różniącej się kilkoma dogmatami, Katarzyna raz jako lwica, częściej jednak w skórze lisa, walczyła o zachowanie pokoju. Nie wybierając żadnej ze stron, została przez obydwie znienawidzona. Autor dobrze to podsumowuje, jako "bezsilną mądrość". Wolała rozmawiać, negocjować, gotowa czasem ustąpić, byleby zachować zgodę i oddalić widmo wojny domowej, co inni brali za oznakę słabości. Starała się iść środkiem, podczas gdy to ci najgłośniejsi i najbardziej skrajni są w stanie zgromadzić wokół siebie najwięcej zwolenników. Jej mądrość brano za słabość.

Tak mniej więcej wyglądała polityka Katarzyny Medycejskiej. Zrozumieliście, prawda? Ja też, za pierwszym razem. Autor jednak ma nas ze debili, bo powtarza to przy każdej możliwej okazji. Przy kolejnych powtórkach ma się po prostu dość tej książki, aż chce się krzyknąć "AUTORZE, JUŻ TO WIEM! PISAŁEŚ TO CZTERY STRONY TEMU, JESZCZE NIE ZAPOMNIAŁEM". Książka mogłaby być spokojnie o 100 stron krótsza. Choć nie, te strony można by zapełnić czymś innym. Np. mamy wspomnianą śmierć Henryka II (tą, którą przepowiedział Nostradamus, ale nic o okolicznościach. Noc świętego Bartłomieja? Jest, ale opisana tak jakoś dziwnie... płasko. Jakby autorowi brakło talentu. Albo stwierdzenie, że najmłodszemu synowi Katarzyny groził los hiszpańskiego infanta Don Carlosa, po czym... nie ma żadnego opisu co się z tym kolesiem stało.Brakuje też opisów życia codziennego, strojów, wnętrz.

Za to ciekawie przedstawione są osobowości - Katarzyna (choć za często powtarzają się opisy jej poglądów, a od stwierdzeń "florencka handlarka" czy "genialna Włoszka" zaczynałem zgrzytać zębami),Filip II z Hiszpanii (ha, dotąd miałem go tylko za głupiego katolickiego fanatyka, a on okazał się naprawdę uzdolnionym graczem!)czy Henryka Walezego (który nie był wcale głupim gejem pedałkiem i francuskim tchórzem, jakim widzi go wielu Polaków).

Im człowiek lepiej poznaje przeszłość, tym lepiej dostrzega, że kobiety, wbrew panującym opiniom, miały całkiem duży wpływ na historię. Katarzyna Medycejska jest koleją, po Alienor z Akwitanii i Blance Kastylijskiej, królową Francji i chyba jednocześnie z tej trójki postacią najbardziej tragiczną.

Pogardzana niemal przez wszystkich, zdołała jednak zdobyć władzę po śmierci...

Nieprzeciętna dobrze napisana książka.

Nieprzeciętna dobrze napisana książka.

Biografia tej nieprzeciętnej kobiety XVI wieku zainteresuje głównie osoby zainteresowane historią wojen religijnych we Francji. Autor obficie korzystając ze źródeł (listy, diariusze itd.) skupił się w znacznej mierze na osobie Medyceuszki, w tle zostawiając dzieje monarchii. Pozycja godna uwagi z powodu odmiennego przedstawienia monarchini i jej motywów działania, niż jej obraz, do którego przyzwyczaił nas choćby Dumas w swojej "Królowej Margot".

Biografia tej nieprzeciętnej kobiety XVI wieku zainteresuje głównie osoby zainteresowane historią wojen religijnych we Francji. Autor obficie korzystając ze źródeł (listy, diariusze itd.) skupił się w znacznej mierze na osobie Medyceuszki, w tle zostawiając dzieje monarchii. Pozycja godna uwagi z powodu odmiennego przedstawienia monarchini i jej motywów działania, niż jej...