Czerpanie garściami z twórczości innego pisarza może wyglądać różnie i różnie się to kończy: od hołdu złożonego pisarzowi, poprzez nieudolne imitacje, aż po ordynarny plagiat. Wolfgang Hohlbein swoja książką udowadnia, że można w twórczy i inteligentny sposób odwołać się do czyjegoś dorobku literackiego, jednocześnie tworząc własne, w pełni autorskie dzieło. Jego „Anubis” jest hołdem złożonym niesamowitej wyobraźni Lovecrafta, a jednocześnie wciągającym i bardzo stylowym horrorem.
Rzecz rozpoczyna się na amerykańskiej prowincji, która jest chyba ulubionym miejscem wykorzystywanym przez wielu pisarzy dla rozgrywania potwornych wydarzeń. W takim małym miasteczku mieszka główny bohater: Mogens VanAndt, z zawodu archeolog, zmuszony do zarobkowania w podłej dziurze, na równie podłym uniwersytecie. Jakie okoliczności zmusiły inteligentnego i bardzo utalentowanego naukowca do podjęcia tak podrzędnej pracy? Tego się dowiemy niebawem, na razie VanAndt zostaje niemile zaskoczony wizytą gościa z przeszłości. Doktor Graves, gdyż tak nazywa się ów gość, odegrał niegdyś mało chwalebną rolę w życiu naszego bohatera, co nie przeszkodziło mu teraz pojawić się i prosić o pomoc w niezwykłym przedsięwzięciu, mogącym zmienić dotychczasowe postrzeganie historii. Pokonawszy odrazę do dawnego przyjaciela, VanAndt decyduje się podjąć pracę przy przełomowych wykopaliskach i pakuje się w sam środek mrocznych i bardzo niebezpiecznych wydarzeń.
Akcja rozwija się powoli, ale w sposób, który powoduje, że nie można się oderwać od kolejnych stron. Lovecraft doczekał się godnego ucznia, który mistrzowsko potrafi rozegrać historię opartą na jego mitologii. Przy użyciu prostych środków Hohlbein tworzy niepokojącą atmosferę, ponurą i niemal klaustrofobiczną, a wszystko to bez nadużywania środków, które zwykliśmy utożsamiać z horrorami: bez krwi, licznych morderstw, czy też groteskowych potworów. Przez ponad 650 stron autor umiejętnie podtrzymuje napięcie, kreując wspaniały mroczny klimat, miejscami naprawdę przerażający.
Mroczna tajemnica, która czeka na rozwiązanie, zagadkowa przeszłość bohaterów oraz świetnie skonstruowane postacie, tworzą razem wciągająca całość. I tutaj Wolfgang Hohlbein przebił dzieła swojego mistrza, który nie był specjalistą w kreowaniu ludzkich charakterów i tworzył miejscami mocno toporne dialogi z ich udziałem. Tutaj niczego takiego nie uświadczymy: wszyscy bohaterowie są bardzo wyrazistymi postaciami, z masą wad i zalet, różnorodnymi charakterami. Przykładem niech będzie małomiasteczkowa stara panna, umizgująca się do głównego bohatera, miejscami groteskowo śmieszna, ale także odważna i przedsiębiorcza. Bardzo złożonym i niejednoznacznym charakterem jest ogarnięty pasją odkrywcy Graves, nie wahający się przed niczym, by dopiąć swego. No i jest jeszcze główny bohater, zmagający się nie tylko z przeszłością, ale także licznymi fobiami. Wszyscy oni będą musieli poradzić sobie z niebezpieczeństwem czyhający wśród odkrytych ruin.
Jak widać: „Anubis” to doskonały przykład tego, że literatura rozrywkowa może mieć naprawdę wysoki poziom.

Czerpanie garściami z twórczości innego pisarza może wyglądać różnie i różnie się to kończy: od hołdu złożonego pisarzowi, poprzez nieudolne imitacje, aż po ordynarny plagiat. Wolfgang Hohlbein swoja książką udowadnia, że można w twórczy i inteligentny sposób odwołać się do czyjegoś dorobku literackiego, jednocześnie tworząc własne, w pełni autorskie dzieło. Jego „Anubis”...