Przyznam się, że pierwszą "randką" z popularną od kilku sezonów skandynawską sensacją jestem rozczarowany.

Książka fikcyjnego Larsa Keplera - pod takim pseudonimem publikuje małżeństwo pisarzy - miejscami nuży i zupełnie nie trzyma w napięciu. Nadto publikacji brakuje spójności. Działania bohaterów - teoretycznie specjalistów w swoich dziedzinach są niewytłumaczalne, a zaniedbania tytułowego hipnotyzera wręcz śmieszne.

Autorzy starali się obudować historię grubą warstwą psychologiczną. Jednak sposób w jaki to robią nie satysfakcjonował mnie jako czytelnika. Szczerze, mnie bardziej interesowały motywy działania schwarz charakterów (w tej sferze czuję niedosyt), niż całe rozdziały poświęcone dysfunkcji rodziny głównego bohatera - z których i tak nie wynika motywacja do oddalenia się emocjonalnego ich syna. Czuję się zupełnie nieprzekonany emocjonalnym i psychologicznym rozwiązaniem zagadki.

Na szczęście od strony formalnej autorzy trzymają się konwencji. Język jest lekki, rozdziały krótkie - jeśli zabraknie Wam lektury w drodze do pracy, możecie (w ostateczności) sięgnąć po tę książkę.

Przyznam się, że pierwszą "randką" z popularną od kilku sezonów skandynawską sensacją jestem rozczarowany.



Książka fikcyjnego Larsa Keplera - pod takim pseudonimem publikuje małżeństwo pisarzy - miejscami nuży i zupełnie nie trzyma w napięciu. Nadto publikacji brakuje spójności. Działania bohaterów - teoretycznie specjalistów w swoich dziedzinach są niewytłumaczalne, a...