"Mądry Polak po szkodzie", niestety w stosunku do mnie, czytającego twórczość Pana Steve'a Peery'ego to powiedzenie nie ma odniesienia :) Po ostatniej powieści obiecywałem sobie, że nigdy więcej, ale czymże jest życie bez dawania kolejnych szans. Ponownie szansa dla pana Perry'ego została zmarnowana.

Conan wędruje do Shadizaru, aby tam obłowić się na złodziejstwie (znamy to z 20 innych opowieści o Conanie). Po drodze zostaje napadnięty przez zbirów, w pokonaniu których pomaga mu trójka olbrzymów. Olbrzymy proponują mu jadło i wino, skuszony Conan zgadza się, a w wiosce bach, dostaje w łeb i do klatki. Ojciec olbrzymki, która go porwała jest wodzem wioski i szamanem i ma obsesję na punkcie ludzi. Boi się, że pewnego dnia ludzie ich napadną i w związku z tym bada i eksperymentuje na różnych przedstawicielach tego gatunku.

Równolegle traktem wędruje mag Dake, który wiezie ze sobą bandę dziwolągów: wilkołaka, kobietę kota oraz człowieka z czterema rękami. Jedyne o czym marzy to poszerzyć swoją kolekcję i znaleźć możnego patrona np. w Shadizar. Wszystkich dziwolągów wiąże magiczny geas, więc żaden uciec nie może. Po drodze porywają jeszcze trójkę olbrzymów i jednego Varga (żabo podobne kurduple, które zjadają w/w olbrzymów).
Jak będą wyglądały losy Conana w tej książce? Czy Dake spełni swoje marzenie?

Tra-ge-dia... przeczytałem, w miarę szybko, ponieważ książka ma 159 stron ... Druga sprawa, że tak jak w wypadku Pana Perry'ego sekcje rozdziałów mają po ok. pół strony. Czyta się to jak notatki służbowe ze spotkania biznesowego - krótkie, treściwe, żadnego polotu i finezji. Postacie są spłaszczone, żadnych opisów przemyśleń, odczuć. Wątek główny, który można było spokojnie rozbudować i dodać mu wątki poboczne został spisany tak enigmatycznie, że aż żal. Powieścią tego nazwać nie można, nawet książką, bo zbytnio to przypomina opowiadanie na konkurs literacki (te gorsze...). Ja po raz kolejny kategorycznie "twórczość" tego Pana odradzam i chyba potrzebuję przerwy od Conana.

"Mądry Polak po szkodzie", niestety w stosunku do mnie, czytającego twórczość Pana Steve'a Peery'ego to powiedzenie nie ma odniesienia :) Po ostatniej powieści obiecywałem sobie, że nigdy więcej, ale czymże jest życie bez dawania kolejnych szans. Ponownie szansa dla pana Perry'ego została zmarnowana.

Conan wędruje do Shadizaru, aby tam obłowić się na złodziejstwie (znamy...

Steve Perry... autor dwóch porno przygód w karierze Conana, głównie młodocianej. Wystarczy chyba powiedzieć, że nie podchodziłem do tej książki z optymizmem (Teraz próbuję przeczytać Achaję, dobra pokuta za narzekanie na gloryfikowany scenariusz pornosa...).

Akcja zaczyna się, gdy Conan zdąża do Shadizar. Nie mamy sprecyzowanego wieku naszego bohatera, zakładam jednak, że jest to czas po jego powrocie na zachód z Turanu.
W każdym razie, choć barbarzyńca nie śmierci groszem, kilku bandziorów postanawia napaść go, aby zdobyć miecz, który nosi, wart zapewne trochę srebra.
Z opresji i od śmierci ratuje go ingerencja...olbrzymów. Piszę to jak najbardziej poważnie. Niedalekie bagna zamieszkuje wioska mutantów stworzonych przez jakiegoś maga wieki wcześniej aby mu wznieśli zamek. Potem dowiadujemy się, że w okolicy zlewano chyba też odpady z tej budowy, bo te same bagna zamieszkują zielonoskóre karły kanibale (szkoda, że nie piszą gobliny, Styx byłby dumny).
Nie wszystko jest jednak tak oczywiste jak z początku się zdaje, a sytuacja jeszcze bardziej komplikuje się, gdy w okolice zajeżdża właściciel "galerii osobliwości", z zamiarem pochwycenia nowych okazów. Chce za ich pomocą znaleźć bogatego sponsora i wzbogacić się samemu.
I tyle. Żadnego wielkiego zła, żadnych wielkich intryg, ani potwornych potworów. Po prostu jeden zwykły sukinsyn chcący się wzbogacić (plus coś jeszcze, ale tego nie chcę zdradzać).
Ta przyziemność jest naprawdę mocno orzeźwiająca. Do tego sprawnie i logicznie napisana, co oznacza duży plus dla powieści.

Kolejnym plusem są postacie. Od Conana, który opisany jest całkiem nieźle (choć Perry pozbawia go nagle mściwości i cierpliwości),przez "dziwolągi" po wreszcie samego nadzorcę całego cyrku.
U niego podoba mi się szczególnie jeden element - jest on magiem-partaczem. Ale w klasycznym tego słowa znaczeniu. A więc czarów uczył się sam, za ciężką monetę od magów, którym powinęła się noga. Nie zna wszystkich tajników ani meandrów sztuki magicznej. Po prostu poznał kilka zaklęć. Dawno mi kogoś takiego w fantastyce brakowało.

Na wadę książce można zaliczyć niedbalstwo Amberu. Do tego stopnia, że kilka razy numeracja rozdziałów zmienia się im z rzymskiej na normalną...

Okładka za to ponownie stoi na wysokości zadania, czyli jakkolwiek nawiązuje do fabuły. Conan co prawda z czterorękim nigdy nie walczy, a jedyna czarnowłosa dziewoja jest od nich obu dwakroć wyższa, ale przymkniemy na to oko...
Oprawa jest typowa dla Czarnej Serii Ambera, czyli dziś praktycznie niespotykanie wysoka jakość, jeśli idzie o standardowe wydanie fantastyki. Twarda, lakierowana oprawa, szyte strony. Wielkość pozwala zmieścić książkę w bocznej kieszeni większości bojówek.

Podsumowując Conan groźny to znaczna zwyżka formy jak na tego autora i całkiem niezła książka. Nie jest wybitna, ale czyta się ją dobrze i szybko. Wielbiciele Conana powinni być nią zadowoleni, a i zwykli fani przygody znajdą tu coś dla siebie...

Steve Perry... autor dwóch porno przygód w karierze Conana, głównie młodocianej. Wystarczy chyba powiedzieć, że nie podchodziłem do tej książki z optymizmem (Teraz próbuję przeczytać Achaję, dobra pokuta za narzekanie na gloryfikowany scenariusz pornosa...).

Akcja zaczyna się, gdy Conan zdąża do Shadizar. Nie mamy sprecyzowanego wieku naszego bohatera, zakładam jednak, że...