Conan Paula Andersona jest całkiem dobra lekka przygodówka, która ma "odmóżdżyć" po ciężkiej lekturze po, której byłem mym zdaniem.

Całkiem dobra bez większych problemów tylko z drobnymi głupotkami czy też stwierdzeniami, które były dobre te n lat wstecz lecz dziś to już daje coś do myślenia, że coś zgrzyta.

Język widać i czuć iż jest starodawny lecz jest dobrze użyty gdzie nie przeszkadzał, a nawet dla mnie był zaletą.

Sposób myślenia i realiów życia jest jedynie dużą zagwozdką, ponieważ dla niektórych będzie dużym minusem, a zarazem dyskwalifikacją, a na innych dobrym lub nie będą mieć nic do tego, a tyczy się relacji między bohaterami kobiecymi, a męskimi gdzie widać w tym że mężczyźni umięśnieni gdzie kobiety nie mogą się bez nich obejść, a kobiece bohaterki swymi wdziękami i przenikliwością kreowane są, tak szczerze trąci to mychą.

Całkiem dobra, gdzie lecz tak i owak nie wiem czy można ją gdzieś w ogóle zdobyć tą książkę.

Conan Paula Andersona jest całkiem dobra lekka przygodówka, która ma "odmóżdżyć" po ciężkiej lekturze po, której byłem mym zdaniem.

Całkiem dobra bez większych problemów tylko z drobnymi głupotkami czy też stwierdzeniami, które były dobre te n lat wstecz lecz dziś to już daje coś do myślenia, że coś zgrzyta.

Język widać i czuć iż jest starodawny lecz jest dobrze użyty...

No cóż uwielbiam odskocznię od poważniejszych pozycji ale tutaj trochę brakuje polotu, na pewno nie jest to Howard przygody Conana trochę mdłe bohaterowie tacy niewyraźni ale i tak warto było przeczytać.
30 Pilsko pał jan

No cóż uwielbiam odskocznię od poważniejszych pozycji ale tutaj trochę brakuje polotu, na pewno nie jest to Howard przygody Conana trochę mdłe bohaterowie tacy niewyraźni ale i tak warto było przeczytać.
30 Pilsko pał jan

Conan, Belit, powstanie w Stygii, czarownicy Seta. Początek jest ciekawy, a nawet oryginalny. W pierwszej ćwiartce książki (1/4),Conan jest zaledwie na kilku stronach i wymawia parę zdań podczas opowiadania Belit. Zamiast opisywania Conana, Anderson w interesujący sposób rozbudowuje świat magii i mitologii ery hyboryjskiej - kapłanów Seta. Potem jest zwykła "sieczka" z Conanem.
Z tego co Anderson pisał we wstępie do "Zaklętego miecza" był on pod wielkim wrażeniem książek Tolkiena. Wzorował się na nim, co widać. Opisy pojedynków i walk u obu Panów są podobne - tragedia. Czytać się ich nie da i po prostu się je przeskakuje, czekając aż autor ciekawie rozbuduje fabułę. Niestety historia zmierza po linii do końca, od połowy książkę czyta się na skróty, przeskakując bijatyki.

Conan, Belit, powstanie w Stygii, czarownicy Seta. Początek jest ciekawy, a nawet oryginalny. W pierwszej ćwiartce książki (1/4),Conan jest zaledwie na kilku stronach i wymawia parę zdań podczas opowiadania Belit. Zamiast opisywania Conana, Anderson w interesujący sposób rozbudowuje świat magii i mitologii ery hyboryjskiej - kapłanów Seta. Potem jest zwykła "sieczka"...