Przygodowa, bezmyślna pulpa, dobry odmóżdżacz.

Przygodowa, bezmyślna pulpa, dobry odmóżdżacz.

Prawdziwe Opowiadanie Magii i Miecza. Ta książka to Groteska i Mem . Steve odjebał tutaj piękną Pepegę. Mag czarnego kwadratu xD . Niezaspokojona sexualnie czarownica która pragnie by w końcu ktoś ją zaspokoił oraz jej Brat Mały czerwony Demon z wielkim przyrodzeniem xD . Poza tym Człowiek Wilkołak , stary magik kuglarz , 4 dzieci władająca żywiołami i Ładna Dupa którą posiadł Conan. Zapomniałem jeszcze dodać postać dwulicowego Grubego Szpiega. Conan obładowany złotem traci majątek i znowu zostaje gołodupcem na czas trwania Historii ile to już razy, i znowu te przeklęte Małpoludy !! Tym razem wyszły z zamarzniętego jeziora . Wspaniałe sceny Walki oraz intrygi, to wszystko w formacie Parodii Monty Pythona . Plan wielkiego złego zostaje zrealizowany wielki Byt przybywa na świat , jednak to nie wystarcza gdyż pięści Conana wielkie jak bochen chleba są wystarczające by pokonać najpotężniejszego maga Czarnego Kwadratu. Dzieci czterech żywiołów kojarzą się bardziej z bajką Kapitan Planeta niż z erą Hyboryjską , ale uznając iż ta książka to Mem nawet pasuje. Siła przyjaźni po raz kolejny tryumfuje. Na szczęście dla Conana udało mu się nakraść tyle by podzielić się z całą ekipą i zakończyć Historię będąc jeszcze bogatszym . Tyle złota na Hulanki ! Daje plusa za nawiążenie do Wieży Słonia. Jaszczuroludzie , Demon , Małpoludy , nawet jakieś dziwne Kreto-stwory . Czyta się lekko i przyjemnie. Koi Nerwy jak piwo na Kacu. Polecam tą świetną Historię !

Prawdziwe Opowiadanie Magii i Miecza. Ta książka to Groteska i Mem . Steve odjebał tutaj piękną Pepegę. Mag czarnego kwadratu xD . Niezaspokojona sexualnie czarownica która pragnie by w końcu ktoś ją zaspokoił oraz jej Brat Mały czerwony Demon z wielkim przyrodzeniem xD . Poza tym Człowiek Wilkołak , stary magik kuglarz , 4 dzieci władająca żywiołami i Ładna Dupa którą...

Jeden z fajniejszych Conanów jakie przeczytałem. Ciekawe postacie, niewyżyta czarownica, jej braciszek demon piekielny, i senator pantera.

Jeden z fajniejszych Conanów jakie przeczytałem. Ciekawe postacie, niewyżyta czarownica, jej braciszek demon piekielny, i senator pantera.

Z grubsza - książki o Conanie autorstwa Steve'a Perry'ego nie są najwyższych lotów... a teraz do rzeczy.

Conan wędruje przez Korynthię z workami pełnymi skarbów po swojej ostatniej przygodzie. W trakcie drogi do miasta Mornstandinos napadają go jednak zrodzone z wody Undiny i do okolicznego jeziora wciągają jego konia, wraz z całym zaopatrzeniem. Kiedy dociera do miasta zostaje wplątany w kilka intryg, a najważniejszą z nich jest chęć porwania Dziecka Ognia przez maga Sowartusa.

Na koniec oczywiście wiemy kto wygrywa, wszędzie fruwają czary, skradają się mordercy, a Conan rąbie mieczem nawet demony. Intryg jest tu trochę więcej, niż w poprzednich książkach Steve'a Perry'ego, czyli jednak autor odbył warsztat pisarski :) Jako czytadło do zapchnięcia wolnego czasu może być, w końcu to opowieść o Conanie! Jednak powieść wysokich lotów to to nie jest :)

Z grubsza - książki o Conanie autorstwa Steve'a Perry'ego nie są najwyższych lotów... a teraz do rzeczy.

Conan wędruje przez Korynthię z workami pełnymi skarbów po swojej ostatniej przygodzie. W trakcie drogi do miasta Mornstandinos napadają go jednak zrodzone z wody Undiny i do okolicznego jeziora wciągają jego konia, wraz z całym zaopatrzeniem. Kiedy dociera do miasta...

Czarna Seria Amberu zabierała nas już w dziwne zakątki ludzkiej twórczości. Obok pełnoprawnych powieści mieliśmy gloryfikowane opowiadania, przerobione przygody innych bohaterów, a nawet prawdziwego jednorożca – nowelizacje sesji rpg.
Nigdy jednak, nawet w najśmielszych snach nie przypuszczałem, że trafię na coś takiego, jak ta książka.

Dlaczego?

W mojej bowiem ocenie ta licząca 193 strony powieść zaczęła swój żywot jako...scenariusz filmu pornograficznego.
Jestem śmiertelnie poważny. Z tym bowiem jej prostota i temat przewodni kojarzą się najbardziej.

Mamy tutaj bowiem ściśle, wręcz namiętnie ze sobą splecionych kilka wątków. Pierwszym i najbardziej szerokim jest motyw Mistrza Czarnego Kwadratu (!) pragnącego zapanować nad światem za pomocą zniewolenia i zakucia w kajdany czwórki młodego rodzeństwa. Dzieci te posiadają kontrolę nad żywiołami, każde nad innym, ale ich moce można połączyć w jedną wszechpotężną istotę. Magowi brakuje ostatniego z dzieci i wzywa on demona o ekstremalnie wielkich genitaliach, aby owo dziecko wytropił.
Drugim wątkiem, któremu poświęcono o wiele więcej miejsca jest motyw wiedźmy, przyrodniej siostry wspomnianego demona. Cierpi ona na chroniczny syndrom niezaspokojenia seksualnego. Żaden mężczyzna nie zdołał sprostać jej wymaganiom. Stworzyła więc za pomocą magii murzyna o gigantycznym członku zwanego...ekhem, „księciem lancy” (!!). Do ożywienia tego stimulcarum potrzebuje jeszcze tylko serca mężnego wojownika i w końcu będzie mogła zaznać zaspokojenia. Ponownie, piszę to zupełnie poważnie.
Trzecim motyw jest związany z byłym kochankiem wiedźmy, „Środkowym Rzemieniem Trójdzielnego Bicza Senatu” (!!!). Poległszy przed laty w próbie zaspokojenia seksualnych potrzeb wiedźmy stał się on likantropem w nadziei, że magiczna witalność pozwoli mu sprostać wymaganiom wiedźmy. Problem ma taki, że potrzebuje czegoś, czym będzie w stanie jej zapłacić za danie mu d... znaczy za kolejną próbę.
Nie wiem czy trzeba pisać coś jeszcze, zwłaszcza jeśli do tego wszystkiego dorzucimy potężnie zbudowanego, półnagiego dzikusa. Sceny w zasadzie piszą się same.

Choć jednak powieść powstała na kleistej maszynie do pisania pisarza XXX, to co trzeba Perremu oddać, gdy postanowił uczynić z niej pełnoprawną opowieść fantasy to nie poszedł na straszna łatwiznę. Niektóre elementy pozmieniał (zapewne w oryginalne rodzeństwo miało być starsze, a opiekujący się ostatnią dziewczynką Mag Białego Kwadratu (!... zresztą, sami wiecie) znacznie młodszy),inne powycinał.
W ostatniej kwarcie książki, gdzie zapewne scenariusz już się skończył da się też wyczuć wyraźne wzrost formy. Mniej jest w niej motywów pornograficznych, więcej zaś bardziej typowych dla miecza i magii.

Conan przedstawiony jest w sposób przesadzony, ale nie wymagający zgrzytania zębów. Świetnie radzi sobie w każdej sytuacji, chętniej też korzysta z muskułów niż rozumu. To, wraz ze znacznie większą niż zazwyczaj u niego agresją każe sugerować, że ów film dla dorosłych miał być parodią, nie zaś adaptacją.

Pozostałe postacie, a jest ich naprawdę sporo, opisane zostały w dość skuteczny sposób. Każda dostaje sporo miejsca na zaprezentowanie się, opisy są w miarę dokładne. Żadna jednak nie wypada trójwymiarowo, ale trudno było tego oczekiwać przy takim pochodzeniu powieści.

Od strony technicznej „Conan nieustraszony” ma swoje wady i zalety. Tą drugą jest w zasadzie brak literówek. Chyba tylko raz natrafiłem na brak „z”, czy czegoś takiego. Wadą natomiast pewne nieścisłości w opisach. Demon z wielkim kutasem jest dla przykładu raz opisywany jako o połowę mniejszy od człowieka, drugim zaś jako olbrzym. I ani znak w tekście nie wskazuje, aby mógł on zmieniać swój wzrost.

Oprawa jest typowa dla Czarnej Serii Ambera, czyli dziś praktycznie niespotykanie wysoka jakość, jeśli idzie o standardowe wydanie fantastyki. Twarda, lakierowana oprawa, szyte strony. Wielkość pozwala zmieścić książkę w bocznej kieszeni większości bojówek. Choć papier zdaje się być niższej jakości niż zwykle.
Okładkę ponownie zdobi Ken Kelly i jak to zwykle w Czarnej Serii niema ona wiele wspólnego z treścią. Szarych ruin brak, Obserwatora, czy czym jest to coś z czym wojak walczy – też nie ma.
Natomiast jako sam obraz, to grafika ta jest po prostu wspaniała.

Podsumowując książka ta to kolejny unikat. Zdecydowanie szkoda, że nie powstał na jej bazie film dla dorosłych, zapowiadałaby się bowiem produkcja na poziomie Piratów z Karaibów: Zemsta Stangetiego. Choć pewnie marne efekty pogrążyłyby widowisko.
Jako powieść natomiast polecić „Conana nieustraszonego” mogę wszystkim wielbicielom oryginalności i literackich dziwactw. Fani fantastyki heroicznej, jeśli przetrwają początek, w końcówce również znajdą coś dla siebie.

Czarna Seria Amberu zabierała nas już w dziwne zakątki ludzkiej twórczości. Obok pełnoprawnych powieści mieliśmy gloryfikowane opowiadania, przerobione przygody innych bohaterów, a nawet prawdziwego jednorożca – nowelizacje sesji rpg.
Nigdy jednak, nawet w najśmielszych snach nie przypuszczałem, że trafię na coś takiego, jak ta książka.

Dlaczego?

W mojej bowiem ocenie ta...