czym bowiem jest wędrówka wysokogórska, jeśli nie aktem niewerbalnej modlitwy? W górach dusza rwie się ku temu, co wzniosłe, a ciało próbuje za nią nadążyć; góry są święte, w swej niemej potędze na podobieństwo boskie wzbudzają w człowieku jednocześnie bezbrzeżny lęk i głęboką miłość.

czym bowiem jest wędrówka wysokogórska, jeśli nie aktem niewerbalnej modlitwy? W górach dusza rwie się ku temu, co wzniosłe, a ciało próbuje...

Felu... - rzekłem i zblizyłem się, by postąpić wedle praw natury, oneż to bowiem wzięły górę nad moją cierpliwą miłością, a i nad językiem, który nie słuzył już mowie rozwiązłej, jeno zaczął wędrówkę przeciągłą. Przez jej Opalone, dlaej poprzez Niżnie Stanikowe Siodło ku Gładkiej Przełeczy, skąd zmyślnie wdrapał się na sam Czubik, a potem, bliźniaczo postąpiwszy dla symetrii, obniżył się ku Pysznej Polanie, krążąc wokół Małej Łąki, przedzierając się przez Mechy, osiągnął kudłatą Grańkę, gdzie zatrzymał się na dłużej, by przygotować szturm poprzez Ciemnosmreczyńską Dolinę aż po Głaźne Wrótka, za którymi w Dolinie Ku Dziurze, ukryty w Mokrym Żlebie, zlokalizował otwór Ptasiej Studni, a wtedy mój Mniszek, ktory tymczasem poprzez Pachoł i Mały Ostry Groń siegnął wymiarów Orlej Baszty, owóż mój Hrubas w postaci Skrajnego Gołego Wierchu niczym Wielka Copia Turnia wszedł jak po swoje tam, ach, tam, gdzie błogie rozłogi. I takeśmy razem, jak Szatan ze Świnicą, chyżo dotarli do Ostrego Szcztu.

Felu... - rzekłem i zblizyłem się, by postąpić wedle praw natury, oneż to bowiem wzięły górę nad moją cierpliwą miłością, a i nad językiem, ...

Jednak nie będziemy mistrzami świata, jaka szkoda, tak było blisko, gdybyśmy zostali mistrzami świata, komuna musiałaby upaść z wrażenia, że ten kraj wygłodzony i przygarbiony stać na taki tryumf, gdybyśmy wygrali mundial, generałowie musieliby odwołać reglamentację towarów, godzinę milicyjną, stan wojenny, odwołać własny rząd, socjalizm, podnieść żelazną kurtynę, do kraju mistrzów świata zaczęliby podróżować turyści z Zachodu, naród, który najlepiej na świecie się modli i najlepiej na świecie gra w piłkę, byłby podziwiany przez inne narody świata, zaprawdę powiadam wam, gdybyśmy w lipcu ‘82 dostali się do finału mundialu i wygrali w nim z Niemcami, świat zadrżałby w posadach, wszyscy gastarbeiterzy wróciliby do śląskich kopalń, wszyscy górale z Sikago przelecieliby Atlantyk, żeby zdążyć na żniwa, cała emigracja wróciłaby do Polski, żeby posprzątać po komuchach, (…) ach, jakby to było cudownie, gdyby nie Paolo Rossi i jego dwa gole, dwa sztychy prosto w nasze serca.

Jednak nie będziemy mistrzami świata, jaka szkoda, tak było blisko, gdybyśmy zostali mistrzami świata, komuna musiałaby upaść z wrażenia, że...