No dobra. Druga część przygód Arona Coberta. Co powiem? Powiem, że bardzo mi się podobała, chociaż miała gorsze momenty. Jak zawsze przesympatyczny Gabriel który od początku skradł mi serce, naburmuszony Kamael który mnie denerwował i sam aron którego rozwój umiejętności wreszcie ruszył się do przodu choć powiem, że dziwną drogą. Podobała mi się ta melancholia a jednak prozaika zawarta w tej części, to jak Aron tak jak gdyby nigdy nic zrobił sobie postój i choć przez moment prowadził normalne życie. Co do "głównego bohatera tej części" o którym mówi nam sam tytuł to... Spodziewałam się czegoś więcej naprawdę. W końcu to demon ... Walka też została średniawo napisana co w pewnej mierze mnie zasmuciło ale były też zaskakujące momenty jak na przykład pojawienie się kogoś kogo w ogóle bym się nie spodziewała i chociaż nie przepadam za owym jegomościem to jego pojawienie się było czymś niespodziewanym no i cóż. Bardzo też polubiłam panią która ugościła arona więc wielki plus Kamael wydawał mi się jak piąte koło u wozu ale on już chyba tak po prostu ma w tej książce. Ponad to jeśli mam być szczera dopracowałabym nieco tu wątek rozwoju mocy Arona która od tak się uwalnia i w ogóle wszystko jest super. Może po prostu odniosłam takie wrażenie bo nie czytałam jeszcze następnych tomów ale jak dla mnie poszło mu to zbyt łatwo. Niemniej jednak książka ta, jak poprzednia zaskakuje i wciąga klimatem, naprawdę nie sądziłam że po raz kolejny tak utonę ale to właśnie magia tej serii. Niby nic a chcesz czytać dalej. Od razu zabrałam się za kolejny tom po przeczytaniu tego i wam też dobrze radzę :D

No dobra. Druga część przygód Arona Coberta. Co powiem? Powiem, że bardzo mi się podobała, chociaż miała gorsze momenty. Jak zawsze przesympatyczny Gabriel który od początku skradł mi serce, naburmuszony Kamael który mnie denerwował i sam aron którego rozwój umiejętności wreszcie ruszył się do przodu choć powiem, że dziwną drogą. Podobała mi się ta melancholia a jednak...