"Dom schadzek" Amisa to książka niełatwa w odbiorze ze względu na przyciężkawą i jakby porwaną narrację. Wymaga skupienia, bo bez tego nie może raczej okazać się udaną lekturą.
Akcja rozgrywa się na kilku płaszczyznach czasowych i to także może utrudniać płynny odbiór, zwłaszcza że niektóre wydarzenia dzieli niewielki odstęp czasowy i czasami dopiero po przeczytaniu kilku-kilkunastu zdań czytelnik orientuje się, którego roku dotyczy dany fragment.

Nagrodą za zmagania z formą jest treść, która nie skupia się jedynie na historii miłosnej. Moim zdaniem, wątek miłosny to swego rodzaju pretekst do pokazania przerażającej rzeczywistości sowieckich łagrów, stalinowskiej Rosji i kilku późniejszych dekad.

Narrator w bardzo realistyczny sposób pokazuje hierarchię łagrowego świata i niepisane prawa rządzące jego codziennością. W podobnym tonie utrzymane są wojenne wspomnienia bohatera, zwłaszcza gwałty, jakich się dopuszczał z całą armią podczas marszu na Berlin.
Osobnym tematem stają się rozważania narratora na temat ZSRR jako kraju wszechobecnego terroru, inwigilacji i strachu, które odbiły się na stałe na mentalności ludzi, także tych, którzy urodzili się już po transformacji.

Dla mnie "Dom schadzek" to nie tyle romans, co studium totalitaryzmu jako destrukcyjnego ustroju, który narrator nazywa sowieckim faszyzmem.

Na uwagę na pewno zasługuje język, który łączy wysoki styl z potocznymi, a także wulgarnymi wypowiedziami. Te ostatnie nie rażą jednak, gdyż mają swoje uzasadnienie.

Polecam raczej tylko osobom zainteresowanym podjętą przez autora problematyką i tym, którzy mają ochotę zmierzyć się z niełatwą formą powieści.

"Dom schadzek" Amisa to książka niełatwa w odbiorze ze względu na przyciężkawą i jakby porwaną narrację. Wymaga skupienia, bo bez tego nie może raczej okazać się udaną lekturą.
Akcja rozgrywa się na kilku płaszczyznach czasowych i to także może utrudniać płynny odbiór, zwłaszcza że niektóre wydarzenia dzieli niewielki odstęp czasowy i czasami dopiero po przeczytaniu...