Kiedy teraz, mając na koncie przeczytane trzy powieści z cyklu wiedźmińskiego, zastanawiam się nad moim dawnym podejściem do twórczości Sapkowskiego, dziwię się sama sobie. Nie pomyślałabym nigdy, że tak bardzo może spodobać mi się fantastyka, z którą przygodę do tej pory zakończyłam na "Harrym Potterze" i "Zmierzchu". "Krew elfów" to pierwszy tom powieści o Geralcie z Rivii. Poprzedzały go dwa zbiory opowiadań, nie mniej zajmujące. Jednak prawdziwa akcja zaczyna się dopiero teraz.
W dużej mierze "Krew elfów" ukazuje dorastanie Ciri, jej kształcenie na wiedźminkę, póżniej czarodziejkę. Powiedziałabym, że tym razem mało jest Wiedźmina w "Wiedźminie". Rozdziały opowiadające o poczynianiach Geralta występują w znikomej ilości. To odrobinę bardziej "babska" powieść; dużą rolę odgrywają tu czarodziejki Triss Merigold i Yennefer, a także wspomniana wcześniej Ciri.
Powieść nie rozczarowała mnie ani trochę. Nadal znalazłam tu elementy "the best of Sapkowski" - niecodzienny dowcip, naturalne dialogi, przyjemne i nie za długie opisy. Trochę bardziej nużącymi fragmentami były dla mnie momenty przedstawiające narady wojenne. Taktyka bitw nie do końca mnie fascynuje, ale bez większego problemu dało się przez to przebrnąć.
Polecam nie tylko fanom Sapkowskiego.

Kiedy teraz, mając na koncie przeczytane trzy powieści z cyklu wiedźmińskiego, zastanawiam się nad moim dawnym podejściem do twórczości Sapkowskiego, dziwię się sama sobie. Nie pomyślałabym nigdy, że tak bardzo może spodobać mi się fantastyka, z którą przygodę do tej pory zakończyłam na "Harrym Potterze" i "Zmierzchu". "Krew elfów" to pierwszy tom powieści o Geralcie z...