Niezamężna młoda dama przyłapana podczas potajemnego spotkania z mężczyzną to prawdziwa katastrofa. Dla niej, rzecz jasna. Skompromitowana, skazana na ostracyzm i wykluczenie z konserwatywnego świata arystokracji, może jedynie winić samą siebie. W takiej właśnie sytuacji znalazła się hrabianka Elizabeth Cameron, gdy została przyłapana na spotkaniu z Ianem Thorntonem, szalenie przystojnym kawalerem o niezbyt przyzwoitej reputacji. Skandal zmusza dziewczynę do ucieczki na wieś, by poświęcić się pracy w rodzinnym majątku. Bohaterka nie wie jednak, że jej stryj, człowiek chytry i przebiegły, chce wydać ją za mąż i nie spocznie, nim nie pozbędzie się „problemu”. Elizabeth będzie musiała więc stawić czoło nie tylko wujkowi, ale także bolesnej przeszłości...

Jak w raju to kolejna powieść autorstwa Judith McNaught, zaliczana do serii Sequels, w skład której wchodzą także Na zawsze oraz Coś wspaniałego. Jak w raju jest luźną kontynuacją powieści Coś wspaniałego – bohaterowie Something Wonderful bowiem pojawiają się w Almost Heaven jako postaci drugoplanowe. Przyznaję, że osobiście sięgam po dzieła Judith wtedy, gdy potrzebuję absolutnie romantycznej i rozgrzewającej opowieści. I po raz kolejny otrzymałam to, czego pragnęłam!

Skrupulatnie oddana rzeczywistość XIX-wiecznej Anglii i Szkocji oraz realia życia angielskiej socjety to niewątpliwie największe atuty dzieł Judith. Ponownie za sprawą jej lekkiego i swobodnego pióra oraz malowniczych opisów przeniosłam się do dawnych czasów, by razem z główną bohaterką doświadczyć niesprawiedliwości, która dotknęła tę niewinną dziewczynę. Mogłam więc zobaczyć, jak ludzie – totalni hipokryci – potrafili wykluczyć ze swojego towarzystwa młodą damę, obsmarowując jej reputację, choć sami w gruncie rzeczy nie świecili dobrym przykładem. I tak naprawdę już ten jeden wątek wywołał we mnie wystarczająco dużo emocji, by od lektury nie móc się oderwać nawet na sekundę.

Bohaterowie to kolejny atut, a w zasadzie cecha rozpoznawcza dzieł pani McNaught. Sylwetki kobiece, które kreuje autorka, zawsze mają w sobie odrobinę delikatności i odrobinę zadziorności jednocześnie, a połączenie to tworzy wybuchową mieszankę, która niewątpliwie intryguje i zachwyca. Ale nie o Elizabeth chciałabym tu wspomnieć, lecz o męskiej postaci – bo panów Judith także kreuje doskonałych. Ian Thornton, główny bohater powieści, to mężczyzna... idealny w swojej „nieidealności”. Albo raczej mężczyzna, który potrafi zarazem zachwycić i przerazić. Facet, na widok którego miękną kolana. Moje też. Żałuję, że to tylko postać fikcyjna, bo prawdopodobnie zakochałabym się w nim bez pamięci! I myślę, że nie byłabym w tym osamotniona.

Tak naprawdę jednak nic nie wyróżnia dzieł Judith lepiej od wszechobecnego, najprawdziwszego w świecie, szalonego i rozgrzewającego serca romantyzmu. Takiego, który wręcz wypływa z powieści rwącą rzeką – porywa czytelnika i nie wypuszcza ze swych głębin do ostatniej strony. Klimat Jak w raju jest porównywalny do Na zawsze – nieco baśniowy, łagodny, wzbudzający niemałe emocje, wzbogacony dodatkowo o humor i odrobinę delikatnej erotyki. W zasadzie jedynym minusem może być wrażenie, że historia się trochę dłuży – mimo iż wszystko ma sens, a zakończenie jest bardzo emocjonujące, można by jednak minimalnie zmodyfikować ostatnie sto stron powieści tak, by książka nabrała większej dynamiki i była bardziej zaskakująca. Ale czy ja przypadkiem nie wybrzydzam tak dla zasady?

Jak w raju to niesamowicie ciepła i romantyczna opowieść o wielkiej miłości, dumie, strachu i próbie odnalezienia drogi nie tylko w swoim życiu, ale także drogi do serca ukochanej osoby. To historia, która rozgrzewa i zachwyca, wywołując w czytelniku szereg najróżniejszych emocji. A przede wszystkim to historia o tym, że nikt nie jest nieomylny i że należy liczyć się z konsekwencjami swoich czynów. Po raz kolejny, pisząc o powieści Judith McNaught, mogę jedynie powiedzieć: POLECAM! Bo tak właśnie jest. Jeśli poszukujecie marzycielskiej, ciepłej i nieco sentymentalnej lektury na samotny wieczór, to niewątpliwie Jak w raju będzie książką idealną. Ja jeszcze nie raz wrócę do historii Elizabeth i Iana, bo jest to opowieść absolutnie cudowna. I już. Daję ocenę 5+/6.

Niezamężna młoda dama przyłapana podczas potajemnego spotkania z mężczyzną to prawdziwa katastrofa. Dla niej, rzecz jasna. Skompromitowana, skazana na ostracyzm i wykluczenie z konserwatywnego świata arystokracji, może jedynie winić samą siebie. W takiej właśnie sytuacji znalazła się hrabianka Elizabeth Cameron, gdy została przyłapana na spotkaniu z Ianem Thorntonem,...