To niehumanitarne wpuścić ideał mężczyzny (mężczyznę-boga)i ideał kobiety (kobietę-idealną żonę,kochankę, kucharkę i ogólnie idealną) pomiędzy dwie okładki i dać oglądać tę zabawę wszystkim ludziom na świecie. To budzi kompleksy. A jednocześnie motywuje. Mnie zmotywowało to bycia lepszym człowiekiem. Jednocześnie jest to przepiękna opowieść o Miłości, wojnie, głodzie, poświęceniu, oddaniu. Nie mniej nie uchodzi uwadze fakt, że Autorka powraca do najbardziej "chwytliwych" i "popularnych" momentów, które w poprzednich tomach wywołały w nas tyle wrażeń. Podobnie ze scenami miłosnymi, które - a jakże - być mają, jako dowód spełnienia T. i A. ale momentami czuć przesyt. Może kwestia wyczucia, a w tej powieści nie o to chodziło. Pewnie to zasługa umowy z wydawnictwem, nie mniej ciarki zawdzięczamy chwilom zwłaszcza w Łazariewie, a także w pięknym i trwożnym Leningradzie. Bardzo intrugujące były dla mnie wspomnienia Tani z dzieciństwa, może dlatego, że to pomost pomiędzy współczesnością, a tym czego w dzieciństwie doświadczałam (kontakt z naturą). Tak czy inaczej trudno sie rozstać z Tanią i Aleksandrem. Choć pragnienie ich wydaje się zaspokojone. Całe szczęście. Bo nie mogłabym żyć bez tego zaspokojenia. Czekam na obiecany przez Autorkę film, prawdopodobnie końcem 2014 roku. Będę na premierze z dużą paką chusteczek for cry:) Zaliczam tę pozycję to tych, które zmieniły mnie jako człowieka.

To niehumanitarne wpuścić ideał mężczyzny (mężczyznę-boga)i ideał kobiety (kobietę-idealną żonę,kochankę, kucharkę i ogólnie idealną) pomiędzy dwie okładki i dać oglądać tę zabawę wszystkim ludziom na świecie. To budzi kompleksy. A jednocześnie motywuje. Mnie zmotywowało to bycia lepszym człowiekiem. Jednocześnie jest to przepiękna opowieść o Miłości, wojnie, głodzie,...