Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Był to mój pierwszy kontakt z Antiono Salasem, choć nie ukrywam, że przy okazji czytania szukałem informacji o nim i innych jego książkach. To dziennikarstwo śledcze przez duże D, przeciwny biegun do tego co większość z nas rozumie pod tym pojęciem... Jak daleko można się posunąć infiltrując jakieś (zdecydowanie niebezpieczne) środowisko? W tym przypadku - nauka arabskiego, przejście na ortodoksyjny islam, infiltracja trwająca 6 lat, obrzezanie. Gdzie jest granica? Trudno chyba sobie to wyobrazić jako pracę. Z tego punktu widzenia z pewnością duży szacunek dla autora. Ale książkę Salasa czyta się ciężko ze względu na ogrom danych i faktów, które zawiera (np. półstronnicowe rozwinięcia skrótów organizacji terrorystycznych pojawiające się dość często). Wątków i szczegółów jest mnóstwo, jednak gdzieś z tyłu głowy pozostaje to, iż autor musi ukrywać wszystko co mogłoby zdradzić jego prawdziwą tożsamość, bo Antonio Salas to również przykrywka. A chętnych do skrócenia jego życia lista jest długa i wydłuża się z każdym kolejnym śledztwem... Dodatkowo Salas ma denerwujący zwyczaj przypominania podstawowych założeń i tez swojego o śledztwa niemalże w każdym rozdziale. Na pewno jest to pozycja wobec której nie można pozostać obojętnym, ja jednak po 3/4 poddałem się i potrzebuję dłuższego odpoczynku przed sięgnięciem po inną książkę tego dziennikarza.