Smutna i wstrząsająca książka. Poznajemy w niej Harry’ego, jego dziewczynę Marion i czarnoskórego kumpla Tyrona, którzy uzależnieni od heroiny powoli sięgają dna. Jest też osobny wątek matki Harry'ego Sary, która skuszona wizją wystąpienia w telewizyjnym teleturnieju uzależnia się od tabletek odchudzających. Jaki jest finał tych historii chyba nie muszę mówić. Niemniej warto o tym przeczytać choćby, aby uzmysłowić sobie jak nałóg jest w stanie okaleczyć człowieka i jak może nad nim przejąć kontrolę.
Hubert Selby to mistrz amerykańskiej literatury undergroundowej i zupełnie dla mnie nowy autor. Jego książka poruszyła mnie i zarazem wciągnęła na tyle, że przeczytałem ją w krótkim czasie. Jego teksty mają formę coś jakby strumienia myśli, w którym skoncentrowana jest duża dawka emocji. Nie brakuje tu przekleństw, ale to nie razi bo są używane z umiarem. Mocna rzecz, która wali obuchem w głowę i każe zastanowić się w jakim świecie żyjemy. Mam na myśli to, że bohaterowie książki nie spotkali się z ani odrobiną zrozumienia dla ich choroby (bo tak to trzeba nazwać) i potraktowano ich bardzo brutalnie. Otwarte zakończenie książki jednak pozwala nam dostrzec światło w tunelu.

Smutna i wstrząsająca książka. Poznajemy w niej Harry’ego, jego dziewczynę Marion i czarnoskórego kumpla Tyrona, którzy uzależnieni od heroiny powoli sięgają dna. Jest też osobny wątek matki Harry'ego Sary, która skuszona wizją wystąpienia w telewizyjnym teleturnieju uzależnia się od tabletek odchudzających. Jaki jest finał tych historii chyba nie muszę mówić. Niemniej...