No i przeczytałem w końcu niedokończoną powieść Alberta Camusa "Pierwszy człowiek" (1960) 228 str. Tekst wraz z notatkami autora i korespondencją z jego nauczycielem oceniam w sumie na 5/10 (czyli że w sumie można to przeczytać). Wciągające to nie było.

Początkowo moja ocena wypadała jeszcze gorzej. Kolejne rozdziały składały się na obrazy mało ciekawych zdarzeń przedstawionych w niezrozumiałym celu. Pomagała tylko trochę duszna egzotyka zamorskich kolonii.

Ostatecznie od połowy tekstu rzecz się nieco poprawia. Szczególnie udany jest rozdział o nauczycielu. Jednak mimo wszystko książka jest słaba. Trudno jest pisać książki autobiograficzne i oto dowód. Dla autora jego dzieciństwo jest niezwykle, dla nas banalne.

Z racji, iż tekst znaleziony został w postaci rękopisu, mamy tu takie smaczki, jak zaznaczone miejsca, gdzie padają słowa nieczytelne, albo dopiski na marginesie.

Nieustannie prześladowała mnie myśl, że ogólny ton narracji, dystansu i zamyślenia bardzo podobny jest do tekstów Enkiego Bilala z jego komiksów "Targi nieśmiertelnych" czy "Sen potwora".

No i przeczytałem w końcu niedokończoną powieść Alberta Camusa "Pierwszy człowiek" (1960) 228 str. Tekst wraz z notatkami autora i korespondencją z jego nauczycielem oceniam w sumie na 5/10 (czyli że w sumie można to przeczytać). Wciągające to nie było.

Początkowo moja ocena wypadała jeszcze gorzej. Kolejne rozdziały składały się na obrazy mało ciekawych zdarzeń...