Nie sądziłam, że powieść detektywistyczna może mi się tak spodobać, a tym bardziej, że dotrwam do jej końca. „Polowanie na matkę” dostarczyło mi ciekawego spojrzenia na detektywów oraz na powieści z nimi w roli głównej. I chociaż książka ta jest zaliczana do krymianłu/sensacji/thillera sądzę, że lepiej nadawałaby się jako zwykła powiastka detektywistyczna.

Pod postacią zwykłego śledztwa autor umieścił nie lada sprawę. Zaczynamy od poszukiwania matki podrzuconego dziecka, a kończymy na mordercy, który utrudniał poszukiwania mordując i świadka, i matkę dziecka. Nie jesteśmy w stanie sami znaleźć zabójcy, bo najzwyczajniej w świecie mamy za mało danych. Chociaż niektórzy wyćwiczeni są już przy innych powieściach (np. Dan Brown),jednak to w powieściach detektywistycznych jest irytujące. Mimo genialnego pomysłu i cudem odnalezionego sprawcy, detektyw porusza się intuicją a mniej dowodami. Autor przedstawiając tak mało szczegółów i poszlak zmusił nas do zdania się na detektywa – Nero Wolf – który samym przysłowiowym nosem znajdzie sprawcę. Nic tu dla maniaków odkrywania tajemnic.

Mimo braku poszlak i miejscami „martwych punktów” w śledztwie morderca odnajduję się. Mimo 188 stron książka ta jest bardzo ciekawa i wciągająca, a braki w poszlakach tylko zmuszają nas do głębszego myślenia. Chociaż za nic w świecie nie jesteśmy w stanie do końca odgadnąć z jakiego powodu morderca zabił, z uśmiechem na twarzy możemy wskazać samego mordercę. Co ciekawe taki sposób prowadzenia akcji, może irytować, ale wzbudza nasze zainteresowanie. Czyli jednym słowem: autor wiedział, co robił.

Ciekawie napisana, mile wciąga, buduję lekkie napięcie a przede wszystkim czaruję czasami, w których akcja się dzieję. Czasami, gdzie wystarczyła lupa i kilku ludzi, aby odkryć tajemnicę. Chociaż tu lupa jest unowocześniona. Mimo to klimat został zachowany. Lekka, przyjemna powiastka na letnie czy zimowe wieczory. Doskonała zabawa w detektywa, którym nie każdy potrafi być.

Nie sądziłam, że powieść detektywistyczna może mi się tak spodobać, a tym bardziej, że dotrwam do jej końca. „Polowanie na matkę” dostarczyło mi ciekawego spojrzenia na detektywów oraz na powieści z nimi w roli głównej. I chociaż książka ta jest zaliczana do krymianłu/sensacji/thillera sądzę, że lepiej nadawałaby się jako zwykła powiastka detektywistyczna.

Pod postacią...

Calkiem niezłe

Calkiem niezłe

Zabawna, lekka i sympatyczna opowieść o ekscentrycznym detektywie i strasznie zakręconej zagadce, którą od niechcenia - oczywiście! - rozwiązuje (bo od rozwiązywania spraw woli dobry obiad). Trochę w stylu Sherlocka, trochę Poirot... ;).

Zabawna, lekka i sympatyczna opowieść o ekscentrycznym detektywie i strasznie zakręconej zagadce, którą od niechcenia - oczywiście! - rozwiązuje (bo od rozwiązywania spraw woli dobry obiad). Trochę w stylu Sherlocka, trochę Poirot... ;).

Dobrze się czyta, ciekawa fabuła, oryginalny bohater.

Dobrze się czyta, ciekawa fabuła, oryginalny bohater.