Gdyby ktoś tydzień temu zapytał mnie co wiem o Ernesto Sabato, zamilkłbym. Przypadek sprawił, że w poprzedni weekend do moich rąk trafił „Tunel”. Poszukiwałem akurat lektury niewielkich rozmiarów, więc książka przypadła mi do gustu. Czym prędzej poszukałem informacji o autorze. Okazuje się, że Ernesto Sabato to pisarz ze wszech miar znany i ceniony. Jest wymieniany wśród trzech najważniejszych pisarzy argentyńskich – obok Cortazara i Borgesa. Z wykształcenia umysł ścisły. Pisał rzadko, brzydził się kreowaniem dużej ilości stron i druków. Uważał, że pisarstwo to kwestia powołania, a nie zawodu. Gdyby mógł spaliłby większość książek, które wychodzą każdego roku z pras drukarskich. I jak tu go nie polubić? Wstyd tylko, że moja ignorancja nie pozwoliła mi go poznać wcześniej.
„Tunel” opowiada historię Castela, malarza, owładniętego pasją tworzenia powszechnie niezrozumiałych dzieł. Pewnego dnia podczas wystawy zauważa kobietę przyglądającą fragmentowi jego obrazu. Powstaje między nimi nienazwana nić porozumienia. Castel wie, że to jedyna osoba która jest w stanie zrozumieć jego intencje i zamiary. Kolejne dni spędza na poszukiwaniu zaginionej bogini, a gdy wreszcie ją odszukuje, ich znajomość przemienia się w płomienny romans. Dochodzi do szeregu spotkań, w których uczestniczą także bohaterzy drugoplanowi, choć nie mniej istotni dla symboliki utworu. Poznajemy męża Marii, jej prawdopodobnego kochanka, gosposię. Coraz większy rozdźwięk między kochankami doprowadza do tragicznego końca.
Sabato nie ukrywa, że pisanie ma dla niego sens tylko, gdy tematyka książek dotyczy spraw skrajnych, zbliżania się lub przekraczania granic naszej ludzkiej istoty. Autor analizuje filozofię naszych codziennych pragnień na podstawie swoich własnych doświadczeń, choć jak sam przyznaje, nigdy nikogo nie zabił, mimo że nie raz miał na to ochotę. „Tunel” podejmuje tematykę samotności, braku zrozumienia, odrzucenia a także zazdrości. Dzięki przyjętej formie narracji pierwszoosobowej, możemy wejść w postać Castela, zauważyć mechanizmy jakie władają jego sercem, zrozumieć bądź skrytykować jego słowa i wybory. Ta ciekawa forma nadaje dziełu wymiar uniwersalny.
„Tunel” to książka, którą czyta się z wielką ciekawością. To opis dramatu jaki spotkał człowieka samotnego i nierozumianego, człowieka doprowadzonego do obłędu. Autor nie komplikuje tekstu innowacyjnymi zabiegami literackimi ani wstawkami erudycyjnymi, których przebrnąć bez encyklopedii czytelnik nie jest w stanie. Pisze tylko to co absolutnie niezbędne, nie tracąc jednocześnie na jakości swojego dzieła. W mojej opinii „Tunel” to doskonałe preludium do wielkiej powieści o ludzkiej naturze, książka idealna na wstęp do dalszych rozważań. Mogę ją stanowczo polecić, zarówno wytrawnym czytelnikom, jak i fanom mniej wymagających lektur.

Gdyby ktoś tydzień temu zapytał mnie co wiem o Ernesto Sabato, zamilkłbym. Przypadek sprawił, że w poprzedni weekend do moich rąk trafił „Tunel”. Poszukiwałem akurat lektury niewielkich rozmiarów, więc książka przypadła mi do gustu. Czym prędzej poszukałem informacji o autorze. Okazuje się, że Ernesto Sabato to pisarz ze wszech miar znany i ceniony. Jest wymieniany wśród...