"Kłamczuchę" przeczytałam zaraz po "Szóstej klepce", żeby nadrobić początki Jeżycjady. Anielka była dość denerwującą postacią, ale nie pozbawioną przy tym uroku, więc można jej było wybaczyć wybitną skłonność do przerabiania faktów dla własnych potrzeb. Ubawiłam się nieźle czytając o jej przygodach przeżywanych jako Franciszka Wyrobek ;)

Miło jest wrócić do książek z dzieciństwa, poczuć znów ten charakterystyczny klimat, jaki panował w książkach pani Musierowicz z tamtego okresu. Czasem żałuję trochę, że urodziłam się kilkanaście lat za późno. Uwielbiałam i nadal lubię czytać o perypetiach życiowych nastolatek z tamtych czasów, o szkole i domu, miłostkach i tych prawdziwych, namiętnych uczuciach, nawet o zawodach miłosnych. Szczególnie opisanych z takim humorem. Na przykład o takim, jaki miała w udziale Aniela, która przesadziła ze swoją Franciszkową rolą.

Gdyby tylko można było przenieść się chociaż na jakiś czas do mieszkania Kowalików i trochę poznać na własnej skórze ich wspólne, wesołe życie :) Chętnie wybrałabym się na taką wyprawę.

"Kłamczuchę" przeczytałam zaraz po "Szóstej klepce", żeby nadrobić początki Jeżycjady. Anielka była dość denerwującą postacią, ale nie pozbawioną przy tym uroku, więc można jej było wybaczyć wybitną skłonność do przerabiania faktów dla własnych potrzeb. Ubawiłam się nieźle czytając o jej przygodach przeżywanych jako Franciszka Wyrobek ;)

Miło jest wrócić do książek z...