W wakacje 1977 r. Aniela i Paweł spędzają ze sobą w Łebie zaledwie godzinę, ale to wystarcza, aby się w sobie zakochali. To dla niego dziewczyna wybrała poznańską szkołę średnią, liceum poligraficzno-księgarskie i rozpoczęła niełatwe życie w zupełnie obcym, ogromnym mieście. On również jest przyczyną serii kłamstw, którą Aniela rozpoczyna, wpadając tym samym we własną pułapkę.

Czytając “Kłamczuchę” odniosłem wrażenie, że jest ona stylizowana na filmową komedię omyłek, gdzie bardzo dużo się dzieje i w związku z tym nadało to całej opowieści tempa, zamknęło w krótkiej przestrzeni czasowej, ale moim zdaniem w niektórych momentach zatracił się realizm. Nie można też nie wspomnieć o wspaniale oddanym tle obyczajowym. Małgorzata Musierowicz właśnie w “Kłamczusze” w końcu tak obszernie opisała miejskie życie w PRL.

Historia Anieli Kowalik i rodziny Mamertów pierwszy raz pokazuje, jak proza Musierowicz się brzydko zestarzała. Autorka bowiem w warstwie obyczajowej opisała naprawdę sporo szczegółów z PRL, włącznie z podejściem Polaków do wychowania swoich dzieci. A to jest tutaj naprawdę staroświeckie: jedynym sposobem ukarania dzieci jest lanie pasem. I mówimy o rodzinie inteligenckiej oraz braku jakiegokolwiek potępienia takiej postawy.

Ważną kwestią jest to, że “Kłamczucha” nie jest książką wyłącznie o miłości. U Musierowicz tytuł trafnie oddaje główną problematykę powieści. Autorka odpowiada tą historią na pytanie: czy kłamstwo się opłaca? Co ciekawe, choć na pierwszym planie mamy kłamczuchę-Anielę, to swoją rolę w tej komedii omyłek ma do odegrania również Paweł. Dzięki temu poznajemy przyczyny sięgania po kłamstwo. Bardzo ciekawe było również czytanie o stosunku ówczesnej młodzieży do świadomego mówienia nieprawdy.

I choć główna bohaterka Aniela niezwykle mnie irytowała, podejście wychowawcze Musierowicz totalnie rozchodzi się z moim, to “Kłamczucha” jest pierwszą pozycją “Jeżycjady”, którą na pewno zapamiętam. To była udana komedia omyłek.

W wakacje 1977 r. Aniela i Paweł spędzają ze sobą w Łebie zaledwie godzinę, ale to wystarcza, aby się w sobie zakochali. To dla niego dziewczyna wybrała poznańską szkołę średnią, liceum poligraficzno-księgarskie i rozpoczęła niełatwe życie w zupełnie obcym, ogromnym mieście. On również jest przyczyną serii kłamstw, którą Aniela rozpoczyna, wpadając tym samym we własną...

Z nutką sentymentu wróciłam. Nie zestarzało się bardzo źle, ale trochę tak.

Z nutką sentymentu wróciłam. Nie zestarzało się bardzo źle, ale trochę tak.

Książka o tym, że dziewczyna z miłości jest w stanie zrobić wszystko, a chłopak... może nawet zapomnieć jak wygląda dziewczyna.
Przyjemna, lekka lektura na wieczór.

Książka o tym, że dziewczyna z miłości jest w stanie zrobić wszystko, a chłopak... może nawet zapomnieć jak wygląda dziewczyna.
Przyjemna, lekka lektura na wieczór.

Książka o sile miłości, która sprawia, że zakochana dziewczyna za ukochanym przeprowadza się z Łeby do Poznania. I jeszcze zapisuje się do szkoły średniej przyuczającej do zawodu, którego nie lubi, nie rozumie, a nawet wręcz nim pogardza. No, ale czego się nie robi dla miłości… 😉

Aniela Kowalik to niezłe ziółko. Kłamstwo jej przychodzi równie naturalnie jak oddychanie. Ale wszystko do czasu. Misterna konstrukcja kłamstw i kłamstewek jak już się sypie to spektakularnie. Bardzo podobało mi się, że spotykamy bohaterów z „Szóstej klepki” – teraz jako drugi plan wraca Cesia z Jurkiem oraz Danusia z Pawełkiem. Pojawia się też profesor Dmuchawiec, dzięki któremu Aniela może spełnić swoje marzenie o aktorstwie, którego na pewno nie spełniłaby jako absolwentka liceum poligraficznego.

Do tego wszystkiego jest jeszcze malowniczo oddana rodzina wujka Mamerta i cioci Tosi. No i ich cudowne dzieci: Tomcio i Romcia – nikt tak skutecznie nie straszy przed posiadaniem dzieci, jak tak kreatywna dwójka! 😆

Książka o sile miłości, która sprawia, że zakochana dziewczyna za ukochanym przeprowadza się z Łeby do Poznania. I jeszcze zapisuje się do szkoły średniej przyuczającej do zawodu, którego nie lubi, nie rozumie, a nawet wręcz nim pogardza. No, ale czego się nie robi dla miłości… 😉

Aniela Kowalik to niezłe ziółko. Kłamstwo jej przychodzi równie naturalnie jak oddychanie. Ale...

Drugi tom Jeżycjady
Pełna humoru, licealnych perypetii, przyjaźni, zakochania... a także nostlgicznych opisów które obrazują życie w czasach PRL, kiedy nie było telefonów komórkowych i internetu... Dla niektórych prehistoria;)
Nie mniej jednak fajnie się czyta... a nawet słucha bo audiobook jest czytany przez samą Małgorzatę Musierowicz.
Bardzo miło spędzony czas.

Drugi tom Jeżycjady
Pełna humoru, licealnych perypetii, przyjaźni, zakochania... a także nostlgicznych opisów które obrazują życie w czasach PRL, kiedy nie było telefonów komórkowych i internetu... Dla niektórych prehistoria;)
Nie mniej jednak fajnie się czyta... a nawet słucha bo audiobook jest czytany przez samą Małgorzatę Musierowicz.
Bardzo miło spędzony czas.

Cudowna, Anielka mnie zachwyciła, jest taka barwną i niezwykłą postacią

Cudowna, Anielka mnie zachwyciła, jest taka barwną i niezwykłą postacią

No dobrze, dodam do tego trochę soli i pieprzu. Zacznijmy od tego, że “Kłamczucha” to książka, która dziś części osobom może wydawać się nieco przestarzała. Niektóre z jej treści są nie na miejscu w dzisiejszych czasach. Na przykład, ojciec Anieli, który non grozi karą cielesną? Ech, to naprawdę nie jest coś, czego chcielibyśmy nauczyć nasze dzieci. W dzisiejszych czasach staramy się promować pozytywne i zdrowe metody wychowawcze.

A co z Pawłem Nowackim, który pali na początku powieści? No cóż, palenie jest szkodliwe dla zdrowia i naprawdę nie powinniśmy tego promować, zwłaszcza w literaturze dla młodszych czytelników. To może być dla nich mylące.

Dodatkowo, styl pisania Musierowicz może być dla niektórych czytelników trudny do przyswojenia. Jej zdania są często długie i skomplikowane, co może zniechęcić młodszych czytelników.

Podsumowując, “Kłamczucha” to książka, która ma swoje mocne strony, ale zawiera też elementy, które mogą nie przystawać do dzisiejszych realiów. Jeśli szukasz lektury dla młodego czytelnika, warto zastanowić się nad wyborem książki, która lepiej odzwierciedla dzisiejsze wartości i promuje zdrowe wzorce do naśladowania.

No dobrze, dodam do tego trochę soli i pieprzu. Zacznijmy od tego, że “Kłamczucha” to książka, która dziś części osobom może wydawać się nieco przestarzała. Niektóre z jej treści są nie na miejscu w dzisiejszych czasach. Na przykład, ojciec Anieli, który non grozi karą cielesną? Ech, to naprawdę nie jest coś, czego chcielibyśmy nauczyć nasze dzieci. W dzisiejszych czasach...

Dobrze było wrócić po kilku latach do tej serii. Czytając "Kłamczuchę" poczułam ciepło i niesamowity komfort.
Czuję, że ta jesień i zima będą będą mi upływały pod skrzydłami Małgorzaty Musierowicz.
Jednak trzeba zaznaczyć, że niektóre rzeczy nie zestarzały się za dobrze. Klaps to przemoc fizyczna. I nic go nie usprawiedliwia. Kropka.

Dobrze było wrócić po kilku latach do tej serii. Czytając "Kłamczuchę" poczułam ciepło i niesamowity komfort.
Czuję, że ta jesień i zima będą będą mi upływały pod skrzydłami Małgorzaty Musierowicz.
Jednak trzeba zaznaczyć, że niektóre rzeczy nie zestarzały się za dobrze. Klaps to przemoc fizyczna. I nic go nie usprawiedliwia. Kropka.

Bardzo fajna, jak każda część Jeżycjady, ale nie najlepsza

Bardzo fajna, jak każda część Jeżycjady, ale nie najlepsza

Wspaniale się czyta, piękny język.

Wspaniale się czyta, piękny język.