Ostatecznie musiałem trafić na słabszą pozycję Petera Careya. Co jednak nie oznacza, że jest to kompletnie nieudana powieść. Motyw braterskiej, trudnej przyjaźni pomiędzy dwójką głównych bohaterów i jednocześnie narratorów opowiadanej historii, przypomina mi tytuł "Myszy i ludzie" Steinbecka, wcale nie na wyrost. Na pewno autor czerpał również z Wściekłości i wrzasku - Faulknera, gdzie również pojawia się upośledzona postać. Świetne nawiązania.
Za plus tej książki uznałbym również mnogość trafnych porównań i bogactwo językowe, mimo że jest uboższe niż w innych książkach autora.
Fabuła trochę wymyka się spod kontroli. Historia miłosna, świat malarstwa, oszustwa - miałem poczucie powierzchowności, braku zgłębienia tematu, wyszła tania sensacja, dlatego nie dziwię się niskim ocenom. Niekiedy miałem uczucie jakby korektor zapominał zdjąć palca z Backspace, w wyniku czego na stronach władzę obejmował rozgardiasz.
Nie przeczytałbym już drugi raz tej historii, aczkolwiek nie uważam, że jest to słaba książka.

Ostatecznie musiałem trafić na słabszą pozycję Petera Careya. Co jednak nie oznacza, że jest to kompletnie nieudana powieść. Motyw braterskiej, trudnej przyjaźni pomiędzy dwójką głównych bohaterów i jednocześnie narratorów opowiadanej historii, przypomina mi tytuł "Myszy i ludzie" Steinbecka, wcale nie na wyrost. Na pewno autor czerpał również z Wściekłości i wrzasku -...