Cyt.:
„Jak biedota płaci daninę człowiekowi buszu tak człowiek buszu płaci daninę biedocie.”
Peter Carey, „Prawdziwa historia Neda Kelly’ego”

Peter Carey to jeden z niewielu autorów, którym udało się zdobyć dwukrotnie nagrodę Bookera, przyznawaną od 1969 roku za najlepszą powieść anglojęzyczną. Dołączył do takich twórców jak J.G. Farrell, J.M. Coetze, Hilary Mantel czy Margaret Atwood.

Powieść „Prawdziwa historia Neda Kelly’ego” otrzymała Bookera w roku 2001 i była to już druga nagroda, którą przyznano australijskiemu autorowi. Pierwszą otrzymał w 1988 roku za powieść „Oskar i Lucynda”.

To kolejna powieść, w której Peter Carey wraca do kolonialnej przeszłości Australii. Bohater powieści Ned Kelly to postać autentyczna. Syn irlandzkiego złodzieja skazanego na pobyt w australijskiej koloni karnej, koniokrad i złodziej, marzyciel i buntownik, w drugiej połowie XIX wieku stanął do nierównej walki z opresyjnym systemem. Robin Hood albo Rob Roy z australijskiego buszu, wróg publiczny nr 1 południowo-wschodniej Australii.

Autor stworzył dość zaskakującą konwencję literacką. Odtworzył niemal całe, dość krótkie życie Neda Kelly’ego, umiejącego w prawdzie czytać i pisać, ale w stopniu zaledwie umiarkowanym, w formie jego rzekomych pamiętników i zapisków. Stawia to przed czytelnikiem spore wyzwanie, bo autor, by nadać wiarygodności zapiskom odrzuca całkowicie interpunkcję. Świadomy zabieg mający sprawić, by „prawdziwa historia” była prawdziwą historią.

Australijska legenda. Znakomita historia o człowieku kochanym przez prostych ludzi a znienawidzonym przez wielkich właścicieli ziemskich, bankierów i policjantów.

Bohater czy bandyta?

Historia życia Neda Kelly’ego była także inspiracją dla twórców filmowych. W rolę Neda Kelly’ego wcielali się Mick Jagger, Heth Ledger czy Georg McKay w ostatniej, obsypanej nagrodami ekranizacji z 2019 roku.

Cyt.:
„Jak biedota płaci daninę człowiekowi buszu tak człowiek buszu płaci daninę biedocie.”
Peter Carey, „Prawdziwa historia Neda Kelly’ego”

Peter Carey to jeden z niewielu autorów, którym udało się zdobyć dwukrotnie nagrodę Bookera, przyznawaną od 1969 roku za najlepszą powieść anglojęzyczną. Dołączył do takich twórców jak J.G. Farrell, J.M. Coetze, Hilary Mantel czy...

Powieść Petera Carey'a o Nedzie Kelly'm nie do końca przypadła mi do gustu. Choć pomysł na książkę był ciekawy, to sama powieść jest niestety przeciętna. Jej ogromnymi wadami są brak interpunkcji oraz jej konstrukcja. Niekiedy trudno było wczuć mi się w jej klimat. Do zalet tej powieści zaś można zaliczyć ukazanie realiów życia mieszkańców Australii, przed uzyskaniem przez nią niepodległości. To jednak za mało, bym mógł dobrze ją ocenić.

Powieść Petera Carey'a o Nedzie Kelly'm nie do końca przypadła mi do gustu. Choć pomysł na książkę był ciekawy, to sama powieść jest niestety przeciętna. Jej ogromnymi wadami są brak interpunkcji oraz jej konstrukcja. Niekiedy trudno było wczuć mi się w jej klimat. Do zalet tej powieści zaś można zaliczyć ukazanie realiów życia mieszkańców Australii, przed uzyskaniem przez...

Zdobywca Bookera, i cóż z tego. Książka co najwyżej poprawna. Drażniąca konstrukcja w której każdy z rozdziałów poprzedzony jest jego mini streszczeniem. Co to za głupi pomysł się pytam. Dodatkowo brak interpunkcji mocno utrudniający pojmowanie sensu zdań złożonych. Jednym słowem przeciętność.

Zdobywca Bookera, i cóż z tego. Książka co najwyżej poprawna. Drażniąca konstrukcja w której każdy z rozdziałów poprzedzony jest jego mini streszczeniem. Co to za głupi pomysł się pytam. Dodatkowo brak interpunkcji mocno utrudniający pojmowanie sensu zdań złożonych. Jednym słowem przeciętność.

Nie kupuję konwencji. Nie do końca konsekwentna; niby prymitywny dziennik słynnego bandyty a czasem zaskakuje przemyconą myślą czy metaforą godną wirtuoza pióra. Brak interpunkcji, ewangeliczne zakończenia rozdziałów w stylu: dokonało się pomijające najciekawsze elementy opowieści, chaos.

Nie kupuję konwencji. Nie do końca konsekwentna; niby prymitywny dziennik słynnego bandyty a czasem zaskakuje przemyconą myślą czy metaforą godną wirtuoza pióra. Brak interpunkcji, ewangeliczne zakończenia rozdziałów w stylu: dokonało się pomijające najciekawsze elementy opowieści, chaos.

Bardzo dobra, niepokojąca i porywająca opowieść. O Australii, nierównościach społecznych, o miłości. Świetnie napisana i przetłumaczona, żywa, szczera, bardzo plastyczna. Jestem dużą admiratorka powieści w których mówi się o klasach społecznych bo jest to żywy i ważny temat który w polskiej literaturze współcześnie niemal nie istnieje. Jestem pod wrażeniem tego jak zbudowane są postaci w tej powieści mimo że jestem sceptycznie nastawiona zazwyczaj do takiej memuarowej formy.

Bardzo dobra, niepokojąca i porywająca opowieść. O Australii, nierównościach społecznych, o miłości. Świetnie napisana i przetłumaczona, żywa, szczera, bardzo plastyczna. Jestem dużą admiratorka powieści w których mówi się o klasach społecznych bo jest to żywy i ważny temat który w polskiej literaturze współcześnie niemal nie istnieje. Jestem pod wrażeniem tego jak...

Brak interpunkcji utrudnia czytanie i zrozumienie książki, niektóre kwestie trzeba przeczytać po raz drugi. Momentami posiadałam problem w rozumieniu treści, gubiąc się o kim jest w danym momencie mowa.
Ogólnie jednak książka posiada ciekawą fabułę.

Brak interpunkcji utrudnia czytanie i zrozumienie książki, niektóre kwestie trzeba przeczytać po raz drugi. Momentami posiadałam problem w rozumieniu treści, gubiąc się o kim jest w danym momencie mowa.
Ogólnie jednak książka posiada ciekawą fabułę.

Bardzo dobra książka, mocna, drażniąca i niepokojąca.

Bardzo dobra książka, mocna, drażniąca i niepokojąca.

Muszę przyznać, że zanim zacząłem czytanie tego tytułu, byłem nastawiony do niego sceptycznie. Pomny złych doświadczeń jakie często spotykały mnie ze strony nagradzanych autorów, nie spodziewałem się wspaniałej historii, jaka została zaprezentowana u Petera Careya. Zostałem przemiło zaskoczony.
Druga połowa XIX wieku, Australia, drastyczne nierówności społeczne, główny bohater - gangster, którego równocześnie darzymy sympatią, jak i nienawiścią. Wszechobecna bieda i walka z ciemiężycielami.
Język prosty, lecz urzekający, celowo skrojony pod opowiadającego swoją historię, półanalfabetę Edwarda Kelly'ego. Brak przecinków w trakcie czytania przysparza nieco kłopotów, dlatego niektóre kwestie musiałem czytać kilka razy, aby w pełni je zrozumieć, ale to tylko mały minus. Czasami dało się odczuć, że historia staje się nieco naiwna, lecz to również nie przeszkadzało w czytaniu.
Biorąc pod uwagę występującą w książce całą gamę dobrze przedstawionych postaci, zapowiedzi wydarzeń przed rozdziałami oraz akcję, która ciągle utrzymywała we mnie wysokie zainteresowanie opowiadaną historią, przychodzi mi na myśl skojarzenie z twórczością Dickensa.
Cytat z Faulknera zaczyna książkę i zdecydowanie nie jest umiejscowiony w niej przypadkowo, można znaleźć nawiązania do powyższego autora. A skoro Faulkner (np. Wściekłość i wrzask),to i McCarthy ( np. W ciemność). Dodałbym jeszcze Grona gniewu Steinbecka.

I w ten oto sposób wyłania nam się rewelacyjna książka o prawdziwej, niejednoznacznej historii Neda Kelly'ego, z którą warto się zapoznać.

Muszę przyznać, że zanim zacząłem czytanie tego tytułu, byłem nastawiony do niego sceptycznie. Pomny złych doświadczeń jakie często spotykały mnie ze strony nagradzanych autorów, nie spodziewałem się wspaniałej historii, jaka została zaprezentowana u Petera Careya. Zostałem przemiło zaskoczony.
Druga połowa XIX wieku, Australia, drastyczne nierówności społeczne, główny...