Teoria trutnia takie sobie wywiady, często w kilku czesciach, z czołowymi postaciami polskiej kultury. Autorki rozmawiały jedynie z mężczyznami, by stworzyc spójną wizje świata, by dowiedziec się o źródłach inspiracji, o poglądach na ojcostwo, różnicach damsko-męskich, świadome rodzicielstwo, tendencjach w literaturze itp. Niektórzy rozmówcy okazali się dowcipnymi, czarującymi i intrygującymi osobami, które przedstawiały swoje pasje, zainteresowania, nawet sięgały do kwestii intymnych, inni nie zainteresowali mnie zbytnio. Wspony mianownik to bycie osoba lamiaca konwencje, przekraczajaca granice estetyki moralnosci konwencjonalnosci. Najlepiej pamiętam rozmowę z dyplomatą, który zresztą podczas redagowania książki zmarł, oraz młodymi pisarzami jak Żulczyk, czy dojrzałymi aktorami jak Andrzej Chyra. Literatura przez duże L była chyba wątkiem przewodnim, oraz osławione spektakle teatralne, nowatorsko wyreżyserowane i odczytane na nowo, które już trafiły do kanonu teatralnego.

Teoria trutnia takie sobie wywiady, często w kilku czesciach, z czołowymi postaciami polskiej kultury. Autorki rozmawiały jedynie z mężczyznami, by stworzyc spójną wizje świata, by dowiedziec się o źródłach inspiracji, o poglądach na ojcostwo, różnicach damsko-męskich, świadome rodzicielstwo, tendencjach w literaturze itp. Niektórzy rozmówcy okazali się dowcipnymi,...